The Godfather - opinie.

[Mr.Q]

Ukończyłem ostatnio na Czarnuli grową adaptację filmu 'The Godfather', a żeby fakt ten nie poszedł w zapomnienie całkowite, pozwolę sobie naskrobać o niej kilka słów.
EA wyczuło w tej produkcji żyłę złota i z marszu wykupiło pełny pakiet licencji filmowej. Pełny - z wyjątkiem Ala Pacino, który grał w fimie postać Michaela Corleone.
Sam Coppola nie był faktem produkcji gry zachwycony i jeszcze przed rozpoczęciem prac, zarzucał Elektornikom usiłowanie zrobienia z jego filmowej sagi bezmózgiej strzelaniny.
Po części jego obawy były uzasadnione.
Misje z linii fabularnej to przeniesione do gry wydarzenia znane z książki. Prócz tego przychodzi nam wykonywać wymuszenia, przejmować meliny, przekupować gliniarzy, prowadzić mafijne wojny, zdobywać posiadłości. Jest to oczywiście wątek poboczny, do dalszej rozgrywki pchała mnie głównie historia z wątku fabularnego.
Dużym plusem jest dla mnie klimat - budowany przez mroczną, filmową kolorystykę. Jest to całkowite przeciwieństwo komiksowego i kolorowego GTA.

Na koniec dodam że grałem też w The Godafther II na X360, sytuacja ma się tam jeszcze gorzej niż w wypadku części I.

A jakie są wasze opinie na temat tej gry?

[Kratos]

Nie jest aż tak źle. Jeżeli oczywiście jako standard oceny przyjąć przeniesienie filmu do gry. Większość gier na podstawie filmów to straszna mizernota, a Godfather jest ciut wyżej od nich. Ale to prawda, co też jest częstą bolączką gier z otwartym światem, że po skończeniu głównego wątku nie chce się już po prostu wracać do gry. Powód? Sporo elementów, które niczym się od siebie nie różnią, wyglądają tak samo i człowiek zaczyna się nudzić. Wszystko wygląda tak samo lub bardzo podobnie.

[Mr.Q]

Z jednej strony masz rację. W porównaniu z resztą gier na licencjach filmowych, Ojciec nie jest aż tak wielkim crapem. Cofając się jednak do czasów gdy gra dopiero powstawała, oczekiwałem bardziej emocjonujących przeżyć. Miałem nadzieję że będzie to gra która na lata, tak jak Czeska Mafia, zapadnie mi w pamięć.
Swoją drogą, dużą boloczką jest dla mnie to, że w grze tak mało widzimy Marlona Brando. Przewija się on tutaj sporadycznie.

[Gaijin]

Godfather nie jest aż taki zły fajnie że jest po polsku ale spodziewałem się czegoś naprawdę dobrego właśnie coś w stylu mafii (zakończenie mafii wymiata) no ale idzie się przyzwyczaić i wczuć w klimat te wstawki z filmu dużo też pomagają gierce

[Son of Sparda]

Nikt nie wspomniał o fajnym systemie strzelania i przejmowania interesów. Myślę, że były to najmocniejsze zalety gry obok samej licencji i pozwalały spędzić z grą trochę więcej czasu (przejście głównego trybu fabularnego to jakieś 2 wieczory)

[Samyeu]

Zgadzam się z SoSem (fajny skrót : O). Strzelanie było jak na te czasy sporą innowacją. Każda część ciała, którą trafimy inaczej oddziałuje na przeciwnika. Podobnie było z systemem walki - całkiem dużo opcji, finezyjnych finiszerów, spora interakcja z otoczeniem (uwielbiam zrzucać przeciwnika z dachu). A gra nie miała być tylko adaptacją, a pokazanie funkcjonowania takich mafii.
Mnie na przykład gra całkiem wciągnęła. Strzelanie mnie tutaj cieszyło, że przejmowałem to kolejne MOBy, wykonywałem kolejne zabójstwa na zlecenie. Ogółem, rzeczywiście - jeśli wziąć grę na deskę razem z filmem, to grę o wiele szybciej się pokroi.
Warto wspomnieć tylko, że druga część nie tylko jest bardzo słabą grą. Miała potencjał - pomysły, które jeśli by zapakować w ładną oprawę, dobre wykonanie i trzeźwe myślenie, to wyszedłby - w moim odczuciu - świetny klon GTA z domieszką włoskich mafii.