[recenzja]Chrono Trigger

[ashin]

Recenzj gry Chrono Trigger

Są gry nieśmiertelne, są takie do których wraca się po latach. Są też babe… gry praktycznie idealne. Cóż mówimy tutaj o PSX’ie, więc nie uraczę was wywodu na temat Fallouta. Tak więc skupmy się na innej świetnej produkcji, z legendarnego studia SquareEnix. Chronno Trigger, któremu dziś możemy zarzucić jedynie przestarzałą grafikę. Gra jednak broni się pomysłem na siebie, niesztampową fabułą i przede wszystkim kilkoma możliwymi zakończeniami. Jest bardzo rozbudowana i ma ciekawą mechanikę o czym za chwilę. Tak więc nie ma co przedłużać, bo rozpływać się w wstępie mogę godzinami.



Grafika to nie jest mocna strona tej gry, jednak usprawiedliwia ją pierwsza wersja. Mianowicie oryginalnie gra została wydana na SNES’a, a jak to w czasach szaraka było grafiki nie poprawiono. Dodano jednak przepiękne animowane przerywniki filmowe, przybliżające fabułę gry. W porównaniu z pierwowzorem jak mówiłem nie zmieniono nic, poza dodaniem wstawek filmowych. Szkoda, ale gra mimo wszystko wygląda bardzo schludnie.
Muzyka zaś to inna sprawa, jak zawsze SE staje na wysokości zadania, wspaniałe ambienty to już najlepiej rozpoznawalna cecha gier, spod ich sztandaru. To nie jest muzyka, której słucham w wolnych chwilach, jednak świetnie oddaje emocje przedstawiane na ekranie telewizora. Coś bez czego ta gra straciła by bardzo wiele.



Jednak kwinesencją gry jest jej świat i rozgrywka. Przemierzać tak naprawdę będziemy 3 krainy, a raczej czasy. Teraźniejszy, przeszłość i przyszłość. Każdy będzie cechował się zmianami i innym zachowaniem jego mieszkańców. Świat teraźniejszy to steampunkowy klimat, spotkamy tutaj roboty napędzane parą, prymitywne strzelby i miecze. Przeszłość zaś to kwintesencja fantasy, mistyczne bronie, stare zamki magia i potwory. Przyszłość to już bardziej brudne futurystyczne klimaty, ludzie żyją w zadymionych miastach, nie widać tutaj słońca, a na ulicach rządzi siła. Te trzy światy, za sprawą pewnego urządzenia i naszych bohaterów zaczną się przenikać podczas naszych perypetii. Liźniemy miłości, epickiej przygody, zagrożenia, będziemy nawet uczestniczyć w wyścigu, jak i procesie! A wielopoziomowe podziemia będą zachęcać nas do eksploracji.



Tutaj nie będziemy walczyć z przypadkowymi przeciwnikami wyjętymi z kapelusza, przez mapkę. Jak w przypadku serii Final Fantasy. Przeciwnicy są rozlokowani na planszy i widzimy ich bez problemu możemy także ominąć, chociaż nie zawsze będzie to możliwe. Szturchnięcie wroga sprowadzi na nas jego uwagę i będziemy zmuszeni do walki. Tutaj bez większych zaskoczeń z pozoru, mamy do czynienia z walką turową. Pasek naszej akcji będzie się regenerował, jednak szybka postać jest w stanie zaatakować nawet dwukrotnie. To nie wszystko, nasze zdolności możemy łączyć! W zależności od członków drużyny, będziemy mogli wykonać inne kombinacje. I tak jeżeli będziemy mieli w drużynie naszą przyjaciółkę, władającą ogniem, nasz cyklon będzie mógł zostać wzmocniony przez fale ognia. I to nie są jedyne kombinacje ataków, czasem aż mózg staje dęba.



Nie gorzej wypadają bohaterowie, co prawda nas protagonista do najbardziej charyzmatycznych nie należy. Od zwykły mały opryszek władający mieczem, to żaba z wielkim dwuręcznym mieczem, będąca rycerzem na usługach królowej robi wrażenie. A to nie jedyny przyjaciel jakie możemy włączyć do drużyny. Niestety przez praktycznie cały czas drużyna będzie dobierana przez, ale zachęci to nas do szukania innych rozwiązań w walce, bo możliwości jest sporo jak wspominałem



Gra jest świetnym przykładem, jak stworzyć dobrą i nieśmiertelną produkcję. Masa aspektów poruszonych w tej grze potrafi czasem przytłoczyć, a przed ekranem może przytrzymać starszego jak i młodszego gracza. Dodatkowo kilka możliwych zakończeń to kolejny plus tej produkcji i ciekawe podejście do znanego stylu prowadzenia walk. Bohaterowie tej produkcji na pewno nie dadzą się łatwo zapomnieć i zapewniam każdego, że warto dać im szansę by nas urzekli.