Wiedźmin 3: Dziki Gon - DLC Krew i Wino.

[Makaveli]

Gra ktoś już?

Wczoraj uruchomiłem, zawędrowałem do Toussaint. Fenomenalna lokacja, wzorowana na Toskanii i ogólnie śródziemnomorskich krainach wina. Teren wyżynny, dużo winnic, bujna roślinność, niesamowite widoki, żywe kolory. Rewelka.



Rzadko zdarza mi się przystawać i po prostu podziwiać lokacje. Z pięć minut obserwowałem widok na niesamowitą dolinę z jeziorem, na którego środku jest wyspa ze starą ruiną zamczyska, a w oddali bliźniacze góry przedzielone rzeką. Widok zapierający dech w piersiach. Mapa jest zbudowana tak, że z wyżyn widać ją praktycznie całą, co daje obraz na piękne lasy, wzgórza i górujące nad koronami drzew baśniowe miasteczka.

Dodatek jest ogromny. Mapa nie jest może największych rozmiarów, ale jest co robić. Zrobiłem jeden quest główny, pozbierałem ogłoszenia z tablic i już mam w dzienniku około dwudziestu sporych zadań pobocznych. Wszystkie są interesujące, mają otoczkę fabularną. Nie są to zadania typu „zabij 3 barghesty”, które często widuje się w grach RPG akcji. Uważam, że Redzi mogą zdobyć game of the year drugi raz z rzędu, tym razem dodatkiem do Wiedźmina. Robota zrobiona mistrzowsko.

[Spaidi]

ja nawet nie ogralem jeszcze poprzedniego dodatku ;p
Lezy kupione i czeka na odpowiedni poziom bialowlosego

[Makaveli]

Dzisiaj przysiadłem na kolejne kilka godzin i stwierdzam, że im dalej w las, tym więcej drzew. Dodatek jest re-we-la-cyj-ny!

Zająłem się zleceniami wiedźmińskimi i poszukiwaniami schematów arcymistrzowskiego rynsztunku. Zlecenia są bardzo dobre, przemyślane, ciekawe. Posiadają wokół siebie otoczkę fabularną (w jednym ze zleceń na monstrum przez przypadek odkryjemy romans żony dziedzica z parobkiem z winnicy, okrutnie przez owe monstrum przerwany). Są fajne zlecenia poboczne, które aktywuje się od człowieka nawołującego przejeżdżającego obok Geralta, a nie, jak bywa ze standardowymi zleceniami, które aktywują się po zerwaniu ogłoszenia z tablicy. Zazwyczaj chodzi tu o oczyszczenie z potworów jaskini, która nadaje się akurat do trzymania w niej beczek z winem. Szybki sposób na zarobienie trochę pieniędzy.

Dzisiaj zszedłem ze szlaków w knieje i szuwary okolicznych lasów. Odwiedziłem kilka paskudnych jaskiń i pieczar, a także przeszukałem w poszukiwaniu starych schematów wiedźmińskiego rynsztunku kilka ciekawych, zapierających dech w piersiach ruin zamków, baszt i fortów. Teren ten, dosłownie zaledwie liźnięty przeze mnie eksploracją w pierwszych godzinach gry, nie przestaje zachwycać. Ciągle widzę coś nowego, ciągle coś ciekawego. Nie ma monotonności, nie ma powtarzalności. Prawdziwa, starannie wykonana lokacja.

W porównaniu z poprzednim dodatkiem, Sercami z Kamienia, dodatek ten robi piorunujące wrażenie. Już w tym momencie mogę spokojnie stwierdzić, iż Krew i Wino jest co najmniej 10, 15 razy większe od Serc z Kamienia. Historia, ponownie już utrzymana w kanonie prozy Sapkowskiego (dla nieoczytanych - stylizowana na baśniach i podaniach ludowych) bardzo nawiązuje tematyką do filmu Se7en. Serca z Kamienia natomiast nawiązywały do tematyki zawarcia paktu z diabłem i konsekwencjach takiej transakcji. Obie historie były oczywiście rewelacyjne, ale Serca z Kamienia szło ukończyć na jednej, góra dwóch posiadówkach. Tutaj spędziłem już co najmniej 10 godzin i w zasadzie nie rozpocząłem nawet wątku głównego - zrobiłem jedynie to, co automatycznie narzuca nam developer po przybyciu do księstwa Toussaint. Co i róż obsypywany jestem kolejnymi questami pobocznymi, które ochoczo wykonuję. Nie brakuje również zadań zbieranych „od przechodnia”, pojawiającego się w mapie pod postacią wykrzyknika. Te questy również nie są szablonowe, a mają w sobie ciekawą historię okołofabularną i bardzo fajne rzuty kamery, co również sprawia wrażenie ich „unikalności”.

Co do potworów - kolejny plus i poprawa względem podstawki, na co w sumie narzekałem. Brakowało mi mianowicie stworów, o których czytałem w prozie Sapkowskiego. Brakowało porządnej bitwy ze skrzydlatym oszluzgiem, brakowało mi upiornych psów - barghestów, brakowało piekielnie szybkich Ampów. Teraz, to wszystko mam w grze. To jest po prostu rewelacja! Ilość nowych stworów do ubicia po prostu powala! Co i róż widuję nowe monstra, nie trafiając prawie wcale na te, które szlachtowałem w podstawce. Coś pięknego. Teraz naprawdę czuć pełną gębą klimat, którym ociekała powieść.

Toussaint to kraina wina, skandali, niezdrowej konkurencji i... rozpusty. Nie trafiłem jak dotąd na żaden wątek, który wystawiałby na próbę nieocenioną hutliwość Rzeźnika z Blaviken, ale podejrzewam, że nie raz, nie dwa przyjdzie mi się o tym przekonać.

Co do smaczków - kolejny raz napotkani na szlaku ludzie mówią zabawne rymowanki, czy śpiewają piosenki, np.

„poszła do Adama, w okno zapukała,
- otwórz mi Adamie, będę ci dawała!”

Nie brakuje również soczystych przekleństw i bluźnierstw, rzucanych przez walczących z nami i przekonujących się o braku swojej przewagi bandytów.

Dzisiaj napotkałem jeszcze absolutny majstersztyk. Była zrobiona wystawa obrazów różnych zwierząt. Kobieta opowiadała szczegółowo o niuansach ich życia głosem... Krystyny Czubówny. Cudowne.