Need for Speed Most Wanted

[Yohokaru]

Tytuł gry: Need for Speed Most Wanted

Wydawca: Electronic Arts

Gatunek: Wyścigi

Rok wydania: 2005

Temat nielegalnych wyścigów był już podejmowany niejednokrotnie. Wszystko to zostało zapoczątkowane przez premierę filmu 2 Fast 2 Furious, który niewątpliwie podbił srebrne ekrany podjętą tematyką oraz widowiskowym ukazaniem zjawiska nielegalnych wyścigów. Piękne kobiety, a jeszcze bardziej odpicowane fury stały się marzeniem wielu dużych chłopców, którzy później zaczęli z tematem kombinować, przez co do dzisiaj na naszych drogach można spotkać nienaturalnie wyglądające Golfy. W 2003 roku EA doczepiło się do biznesu wydając Need for Speed Underground, które choć odstraszało fanów starej formuły serii, szybko przyciągnęło nowe grono odbiorców. Rok później ukazała się kontynuacja, która do tej formuły dodała możliwość swobodnego poruszania się po wielkim mieście. Przyszedł nowy rok, więc także trzeba było pomyśleć o nowej odsłonie. Zastanówmy się, co by się stało gdyby zmieszać ze sobą ideę Underground oraz Hot Pursuit? - pomyślał jeden z kadrowych działu kreatywnego EA. Odpowiedź jest prosta - Need for Speed Most Wanted.

Co dziwne, gra od samego początku zaskakuje nas tym, że w ogóle posiada fabułę. My, jako młody kierowca poszukujący wrażeń przyjeżdżamy do Rockport City - miasta, w którym jakimś cudem nie ma nigdy nocy. Dziwne, czyż nie? Miasto jednak jeszcze słynie podobno z nielegalnych wyścigów. Szybko dowiadujemy się o tak zwanej Czarnej Liście kierowców Rockport, pietnastce osób, które ogólnie rzecz biorąc są najlepsze w tym fachu. Aby się tam dostać, nasz bohater decyduje się stoczyć pojedynek z niejakim Razorem. Zadanie jest raczej łatwe, ponieważ w naszym posiadaniu jest charakterystycznie zmodyfikowane BMW M3 GTR. Chłopak jednak wie, że może wypaść z śmietanki towarzyskiej, dlatego wraz z szajką swoich, że tak powiem przydupasów, decyduje się w trakcie wyścigu upozorować awarię w naszym samochodzie. Tak też się dzieje, a Razor teraz wozi się po ulicach naszą "Betą". W międzyczasie pojawiają się także trzy postacie: Mia, Rog oraz Cross. Mia to dziewczyna, która decyduje się nam pomóc w ponownym dotarciu na szczyt, gdyż jak twierdzi nie lubi oszustw, a na naszych wyścigach może nieźle zarobić. Rog to nasza wtyka w Czarnej Liście. Informuje nas o różnych osiągnięciach, celach. Robi to ponieważ twierdzi, iż główny bohater jest bardzo dobry jako kierowca wyścigowy. No i Cross, glina z krwi i kości, najchętniej zawiózłby ciężarówką te wszystkie fury na złomowisko. Jest dowódcą wydziału do spraw nielegalnych wyścigów, jeździ Corvette C6, ale po części lubi naszego bohatera, gdyż jak twierdzi jego działania tylko pomogą mu w rozwaleniu tej szajki kierowców. Opisana tutaj fabuła jest w większej części wyjaśniona w prologu gry, w którym to poruszamy się naszym BMW. Reszty informacji dowiadujemy się z pojawiających się sporadycznie przerywników filmowych oraz wiadomości tekstowych, które otrzymujemy od opisanych wyżej postaci.

Po tym zamieszaniu związanym z prologiem wylądujemy w sklepie. To jest ten moment aby wybrać pierwszy wóz, jaki przyjdzie nam się prowadzić po mieście. Początkowo wybór jest mały, ale z każdym pokonanym kierowcą w Czarnej Liście samochodów będzie przybywać. Początkowo jest słabo, bo kto ma ochotę na jazdę Fiatem Punto, Lexusem IS300 czy też wspomnianym na wstępie Golfie. Spokojnie, bo to tylko początki. Progres względem Underground jest spory, wozy, na których tam kończyliśmy grę, tutaj pojawiają się gdzieś w 1/3 drogi. Jako dostępne w grze ogólnie pojazdy mogę przytoczyć Porsche Carrera GT, Lamborghini Gallardo, Chevrolet Corvette C6 czy też Aston Martin DB9. Tutaj wszyscy fani egzotycznych aut mogą odetchnąć z ulgą, bo jak widać tytany starych Need for Speedów wracają do łask. Gdy wybierzemy pierwszy pojazd, szybko zostaniemy zapoznani z celem głównego trybu gry, jakim jest kariera. Ten cel to oczywiście dotarcie na pierwsze miejsce Czarnej Listy i tym samym odzyskanie naszego BMW. Jak to jednak zrobić? Cóż, wymaga to większych wyjaśnień, zatem przejdźmy do kolejnego akapitu.

Aby móc myśleć w ogóle o pojedynku z kierowcą z Czarnej Listy, należy spełnić trzy warunki. Pierwszy z nich to odpowiednia ilość ukończonych wyścigów. Zazwyczaj na liście będzie się pojawiało ich więcej niż to wymagane, mimo wszystko warto jednak przed rzuceniem wyzwania kierowcy ukończyć je wszystkie. Powody są dwa. Zaliczenie gry na 100% oraz dodatkowe pieniądze, które przydadzą się na różne cele. Typów wyścigów jest kilka, postaram się teraz pokrótce o nich opowiedzieć.

Sprint - Jest to nic innego jak wyścig z punktu A do punktu B.

Circuit - Podobna sytuacja jak wyżej, tylko że wyścig odbywa się na zamkniętym torze.

Drag - Wyścig na 1/4 mili w formule NFS. W trakcie tego wyścigu musimy dobrze zmieniać biegi oraz uważać na ruch uliczny. Irytujące tutaj jest to, że w jednym wyścigu za każdym razem ustawienie uczestników ruchu jest takie same i trzeba się go uczyć na pamięć, żeby dobrze ukończyć ten typ wyścigu.

Speedtrap - Jedyny typ zawodów, który nie polega na dojechaniu pierwszym do mety. Na trasie sprintu rozstawione są fotoradary, które będą mierzyć nam prędkość. Wygrywa osoba, która będzie miała największą sumę prędkości. Nie warto jednak jechać z tyłu, gdyż za każdą sekundę straty odejmowane jest 10 km/h od naszego wyniku.

Eliminacje - Jest podobnie jak z Circuit, tylko, że po każdym okrążeniu ostatnia osoba odpada.

Toolbooth Time Trial - Samotny przejazd od bramki do bramki. Na dojechanie do każdego punktu kontrolnego mamy określony czas, pozostały dodaje się do nowootrzymanego. Celem jest dojechanie do mety.

Tutaj warto także wspomnieć, że każdy wyścig jest rozgrywany z trzema kierowcami sterowanymi przez konsolę. Zdarza im się używać skrótów, ale także gdy mamy dużą przewagę, nagle, w magiczny sposób przyspieszają, co jest bardzo widoczne na mapce. Nie lubię takich zagrywek, jednakże jeszcze nie zdarzyło się, żeby przez te drobne sztuczki przegrać wyścig, prędzej z własnej głupoty toteż nieuwagi.

Drugą rzeczą braną pod uwagę przy składaniu wniosku o duel są kamienie milowe. Jest to seria wymagań, które musimy spełnić, będąc w trakcie pościgu. W porównaniu do Bayview, tutaj jest policja, która szczególnie żwawo reaguje na zgłoszenia o nielegalnych wyścigach. Zadania są różne, rozwalić pewną ilość blokad policyjnych, narobić ileś tam dolarów szkód w mieście czy też popełnić określoną liczbę wykroczeń. Co ciekawe, w pościgach będą nam pomagać licznie rozstawione po mieście kryjówki oraz pułapki. Te pierwsze są przydatne, gdy zgubimy policję, przyśpieszają czas porzucenia pościgu przez siły policyjne Rockport. Pułapki natomiast po wjechaniu w nie są niszczone, a wraz z nimi pojazdy policyjne, które akurat za nami jechały. W trakcie pościgu możemy się poruszać po całym Rockport, albo tylko po jego odblokowanych częściach, jeśli jesteśmy na wczesnych etapach kariery. W grze istnieje także coś takiego jak poziom zainteresowania nami przez policję. W zależności od tego, który poziom mamy, tak pościg będzie miał inne stadium.

Poziom 1 - Ściga nas 5 standardowych, oznakowanych pojazdów policyjnych. Do zniszczenia bardzo łatwe, bardziej my musimy się martwić o to, żeby przy nas zostały, niż o to czy nas złapią.

Poziom 2 - 10 standardowych, nieoznakowanych pojazdów policyjnych. Tworzą już blokady, pojawiają się większymi grupami i potrafią formować szyki, które mają nas zatrzymać.

Poziom 3 - 15 oznakowanych Pontiaców GTO, Lekkie SUV-y na blokadach, ale także GTO na nich nie brakuje. W grupie nie można się z nimi bawić, idealny poziom na wyzwania z blokadami, toteż na zniszczenie jakiejś ilości pojazdów, narobienia szkód.

Poziom 4 - 20 nieoznakowanych Pontiaców GTO, tutaj już kończy się sielanka. Gdy nie ma posiłków, helikopter monitoruje nasze położenie. Ciężkie SUV-y i GTO na blokadach, a także kolczatki, na które jeden wjazd nieodwołalnie nas zatrzymuje. Nie muszę wyjaśniać jak bardzo jest nieciekawie.

Poziom 5 - 25 pojazdów wydziału Crossa, możliwość spotkania go w samej osobie. Mocne Corvette już nie tak łatwo się niszczy, a i łatwo potrafią nas sprowadzić do parteru. Nie wspominając już o helikopterze i blokadach z kolczatkami.

Za każde wykonane zadanie, ale także za zniszczone pojazdy policyjne oraz czas trwania pościgu dostajemy notowania, których ilość jest trzecim warunkiem. Zapomniałbym o fotoradarach znanych z wyścigów speedtrap. Są także kamieniami milowymi, a ich zaliczenie polega na przejechaniu przez radar z określoną bądź wyższą prędkością. Warto także wspomnieć, że dla spragnionych większej ilości pościgów został przygotowany tryb Challenge Series. Można znaleźć tam wiele wyzwań opartych na kamieniach milowych z wybranymi przez twórców gry pojazdami oraz poziomami zaangażowania, na których mamy to zrealizować. Można odblokować kilka ciekawych fantów za ukończenie tego trybu, dlatego też sądzę iż warto się tym szerzej zainteresować.

Gdy już spełnimy wszystkie wymagania, czeka nas pojedynek z kierowcą z czarnej listy. Jest to seria wyścigów, w których nasz rywal czuje się najmocniej, maksymalnie pięć wyścigów na końcowych miejscach. Po ich wygraniu otrzymujemy pieniądze, awans, ale także możliwość wyboru 2 z 3 unikatowych kart. Ich wybranie może nam dać dostęp do samochodu pokonanego kierowcy, dodatkową kasę czy też zwiększenie ilości mandatów, które nasz pojazd może otrzymać w wypadku złapania.

W grze nie zapomniano także o tuningu. Tym razem jednak został on ograniczony, a wszystkie rzeczy załatwimy w jednym sklepie. Będąc już w nim możemy zakupić części zewnętrzne, wewnętrzne oraz wizualne. Ograniczenia pojawiają się wszędzie, jednak uważam, że to dobrze, gdyż to co widzieliśmy w Underground to moim skromnym zdaniem przerost formy nad treścią. Zatem możemy kupować gotowe zestawy zderzaków przednich, tylnich i bocznych. Z gry wyleciały takie drobnostki pokroju lusterek czy też hydraulika (A komu to potrzebne? A dlaczego?) Winyli teraz możemy nałożyć tylko jedną warstwę, a części wewnętrzne kupimy w gotowych pakietach. Tuning jak widać został uproszczony, ale moim zdaniem oszczędza to tylko czasu, ponieważ nie mogę już naciepielić winyli ile wlezie, toteż do tuningu nie jestem zmuszany, jak to było w Underground 2.

Jeżeli w nazwie gry widzicie Need for Speed, to musicie wiedzieć, że grze tej do symulacji będzie daleko. Model jazdy w Most Wanted jest stricte arcadowy. Pomimo gnania prędkościami powyżej 200 km/h, hamulec znajduje zastosowanie tylko na bardzo ostrych zakrętach. Ciężko tutaj odczuć różnicę pomiędzy Gallardo a Suprą w prowadzeniu, jedynie w prędkości, rzecz jasna. Mimo wszystko jednak jeździ się bardzo przyjemnie, a to jest najważniejsze. Wiele efektów takich jak lekkie rozmycie ekranu czy też smugi za samochodem świetnie oddają prędkość i tej poczucie tutaj jest świetne. Samochody tutaj się nie niszczą, jedyne co mogą mieć na sobie to lekkie rysy, które po wejściu do garażu stają się wspomnieniem. Pojazdy policyjne za to odnoszą uszkodzenia i to ciut większe czasami. Całość wygląda może trochę nienaturalnie, jednak to wszystko jest grywalne i to momentami bardzo.

Grafika w opisywanej pozycji prezentuje się bardzo dobrze, aczkolwiek nie jest to szczyt możliwości PS2. Bolączką gry jest zdecydowanie framerate, który w większych pościgach potrafi spaść do poziomów niedopuszczalnych, a 60 FPS zdarzy się grze bardzo rzadko. Wersja gry na PS2 zdecydowanie jest jedną z tych słabszych, które ukazały się na rynku i nie ma co tego kryć. Bardzo nieprzyjemnie ogląda się samochody w pokazie na przybliżeniu, widać na wielu winylach brak wygładzenia. Metropolia, po której się poruszamy została ciekawie zrealizowana. Mimo wszystko miasto wygląda troszeczkę postapokaliptycznie, może to przez obecność fabryk. Znajdziemy tam typowe centrum miasta, pola golfowe, trochę lasu czy też autostrady. Obecność zwykłych samochodów w mieście także cieszy. Teren jest bardzo duży, ale gdy tylko konsola napotka jakieś problemy z nośnikiem, mogą pojawić się nieprzyjemne doczytywania. Muzyka w grze zasługuje na pochwałę. Soundtrack został po raz kolejny dobrany przez specjalistów z EA rozważnie, dzięki czemu posłuchamy trochę rocka, metalu, rapu a nawet pochodnych muzyki klubowej. Na uwagę zasługuje obecność takich wykonawców jak Avenged Sevenfold, Bullet for My Valentine czy też The Prodigy. Chwalenia godne także są odgłosy silników w pojazdach, które zostały odwzorowane z należytą pieczołowitością.

Need for Speed Most Wanted jest moim zdaniem idealnym podsumowaniem tego, co EA chciało osiągnąć z modelem nielegalnych wyścigów. Gra idealnie przeplata ze sobą pomysły poprzednich części, serwując także graczom nowe rozwiązania. Całość została także technicznie wykonana na wysokim poziomie, a tylko po części jest winą programistów to, że PS2 łapało czkawkę tu i ówdzie. Sama kariera potrafi dostarczyć wielu godzin świetnej rozgrywki, a przecież jeszcze są serie wyzwań oraz pojedyncze wyścigi. Do pełni szczęścia posiadaczom PS2 brakowało trybu online, który inne platformy posiadały. Dla fanów ścigałek pozycja obowiązkowa, dla reszty jak kto już woli.

[cbool1995]

Już 4 razy zaliczyłem ten tytuł na PC i po przeczytaniu tej recenzji mam znów ochotę na zagranie w tę grę na Ps2. A co do recenzji to jest świetna,wciągnęła mnie a to się rzadko zdarza żebym przeczytał do końca.

[lukasz121202]

fajna gra ja pszeszłem połowę ale znowu mam ochotę żeby w niom zagrać

[Szymon]

Ja przeszedłem 41%... i czeka aż ją kiedyś skończę

[ADR10]

fajna recenzja. most wanted jedna z lepszych gier na pc i ps2,pamietam ze zabieralem sie za nia kilka razy i nigdy niedokonczylem do konca zawsze zatrzymywalem sie na 8 albo 7 rywalu .fajna gierka dostarcza duzo fajnej rozgrywki i mozna smialo ja polecic.

[zielin]

Dobra giera, dobre wspomnienia!

Fiat Punto - cała fabuła...

Co do recki, dla mnie gites! Wszystko ładnie opisane - nawet gliniarze przy pościgu.
Na Crossa trafimy wtedy, gdy ścigają nas nieoznakowane Corvette - a nabijamy dużo tej "świnki" (chodzi o zniszczenia)