Grałeś w Prince of Persia ? Jakie masz wrażenia ?

[xXFernIXx]

Hej!
Czy po zagraniu w Prince of Persia macie jakieś konkretne prywatne odczucia ? Czegoś za dużo ? Czegoś za mało ? Czego zabrakło ?

Dodatkowo oceńcie każdą z cześć Prince of Persia i wyłońcie zwycięzce bo zastanawiam się w którą najpierw "pyknąć"
Ciekawią mnie zdania głównie na temat FABUŁY i GRAFIKI

[ashin]

Zastanawiasz się w którą em jak to nazwałeś 'pyknąć'? Logicznym jest, że w takie gry dobrze grać od początku do końca(oczywiście mówię o nowych częściach od Piaski czasu) ponieważ fabuła jest ściśle ze sobą powiązana. Ja sam osobiście grałem tylko w Warrior Writhin(tak chyba się to pisze) i muszę powiedzieć, że to gra na pewno efektowna, z dobrym gameplayem, niekiedy irytującymi elementami zręcznościowymi i przyjemnymi zagadkami przy których na chwilę się zatrzymasz. Fabuła, akurat w przypadku WW jest bardzo fajna, ale przez brak znajomości kompleksowej fabuły z poprzedniej części powstają pewne pytania(ja sam trochę o tym czytałem na necie, ale to nie to samo).

[drakon]

Dodatkowo oceńcie każdą z cześć Prince of Persia i wyłońcie zwycięzce bo zastanawiam się w którą najpierw "pyknąć"
Ciekawią mnie zdania głównie na temat FABUŁY i GRAFIKI

Hej!
Ja mam takie konkretne prywatne odczucie, że Prince of Persia na Amigę jest dużo lepsze niż to na PC. Najlepsza animacja postaci, jaką widziałem w życiu - chyba tylko Flashback jej dorównywał. Na PC nieco "chrupie".
Druga część jest jeszcze lepsza, za względu na lokacje - w "jedynce" walałeś się tylko po lochach, w dwójce biegasz również na zewnątrz. Świetna grafika.
Te wersje 3D - Sands of Time, Warrior Within i dalsze - to porażka .
Zwycięzca - Prince of Persia 2.

[Kraszu]

Te wersje 3D - Sands of Time, Warrior Within i dalsze - to porażka. Drakonie toż to bluźnierstwo. Przecież to klasyka PS2.

Wystarczy, że ograłem "Sands of Time" by móc to stwierdzić. Przemierzanie kolejnych lokacji to czysty fun. Mnóstwo skoków, akrobacji, odbijania się od ścian, biegania po nich, znakomity motyw z cofaniem czasu, przemyślane zagadki. Całość dopełnia naprawdę piękna, baśniowa grafika. Są momenty w których musimy współpracować z kobitką, którą mamy u boku (niestety imienia nie pamiętam). Swoją drogą niezłe ma piersi Piękna, przyjemna, niezbyt trudna gra.

Jako ciekawostkę dodam, że w wersji na ps2 można odblokować pierwsze PoP z 1989 roku. Nawet trochę się pobawiłem tym bonusem i naprawdę podziwiam ludzi, którzy w tamtych latach przeszli tą grę. Trzeba zapamiętywać levele niemalże na pamięć, bo na uratowanie księżniczki mamy tylko godzinę. Skończy Ci się czas i zaczynasz od levelu 1. Masakra jakie gry były kiedyś trudne.

Drugim bosusem jest pierwszy level PoP1 z 1989 roku ale w grafice z "Sands of Time". Ciekawy motyw i przyjemny bajer. W sumie to nawet nie bonus, bo odblokowywany jest za pomocą kodu.

[drakon]

Nawet trochę się pobawiłem tym bonusem i naprawdę podziwiam ludzi, którzy w tamtych latach przeszli tą grę. Trzeba zapamiętywać levele niemalże na pamięć, bo na uratowanie księżniczki mamy tylko godzinę. Skończy Ci się czas i zaczynasz od levelu 1. Masakra jakie gry były kiedyś trudne.

I właśnie dlatego piszę, że wersje 3D to crap. Nowsze gry to już nie to, co kiedyś... Kto nie miał Atari i nie grał w Robbo i Henry's House ten nie zrozumie.

[ashin]

Gry były trudniejsze, bo się nie cackano z graczem i śmiertelność była o wiele większa. Jednak mówienie iż starsze części były lepsze to już mocno mi zalatuje po prostu zwykłym sentymentem. Stare gry mają swój urok, jednak gry wychodzące teraz są po prostu lepsze z wielu względów, nie mówię tu tylko o grafice, ale i możliwościach gier. W przypadku PP świetnie wykorzystali stary motyw gry i stworzyli nową genialną i dobrą grę dopracowaną pod wieloma kątami ;]

[drakon]

Wiesz, dla mnie oprawa to drugorzędna sprawa. Może i jest w tym "zwykły sentyment". Jak to mówią, nie doceni życia na morzu ten, kto nie służył w marynarce . Liczył się pomysł - a taka skakanka i zabijanka jak nowy POP zwyczajnie mnie nie rajcują. Bo grałem w to już x lat temu.

[Sandinista]

Grałem w Sands Of Time oraz Two Thrones. Pierwszą z nich ukończyłem, drugiej nie zdołałem, lecz nie ze względu na trudność, a wkradającą się nudę. Piaski czasu nie podpasiły mi ze względu na przeważające elementy akrobatyczne względem tych, w których walczymy. Po prostu z czasem gameplay zaczął mnie nużyć. Pozycja nie jest słaba, jednak dla mnie nie bardzo zjadliwa. Dwa Trony, choć w kwestii walki oferują więcej niż pierwsza część trylogii również mnie nie zachwyciła. Być może podszedłem do niej patrząc przez pryzmat Piasków - pograłem chwilę i odłożyłem. Z drugiej strony klimat ewidentnie nie jest dla mnie. Na pewno seria zalicza się do gier z górnej półki, jednak ja narazie podziękuję i póki co nie zanosi się, bym się ponownie za nią zabrał.

[Mr.Q]

Mnie również grając w Piasku Czasu, dopadała nuda. W kolejne 2 części nie grałem, ale od lat obiecuję sobie że w końcu się za to wezmę.
Wychodząc poza trylogię, ukończyłem Prince of Persia: The Forgotten Sands na X360. Ta część naprawdę mi się podobała.

[Draco]

Prince of Persia było pierwszym poważnym slasherem w jaki zagrałem. Zacząłem dość nietypowo bo od Warrior Within i bardzo cenię sobie tą grę szczególnie za oprawę audiowizualną (bardzo dobra ścieżka dźwiękowa). Również klimat i sposób walki jest naprawdę świetny. Dwa Trony to zupełnie inna gra, jaśniejsza, ze zmienionym trybem walki i wprowadzonymi quick kill'ami które na początku wyglądają świetnie jednak po pewnym czasie mogą niektórych znużyć. System ten skłania do bardziej strategicznego podejścia do każdej walki i zastanowienia się nad sposobem rozegrania danej sytuacji. Niestety z braku czasu oraz z powodu dużej liczby gier w kolejce do ogrania nie miałem jeszcze okazji zagrać w pierwszą część trylogii na PS2 czyli Piaski Czasu, jednak mam to w planach.