Prince of Persia: The Two Thrones

[piotros]

Po zakończeniu przygód z Assasin's Creed postanowiłem dokończyć trylogię księcia na PS2, no i się zaczęło...
Na początek dało się zauważyć podobieństwa w sterowaniu z PoP w AC...
Na razie doszedłem do momentu, gdzie uzyskałem dostęp do cofania czasu, ale już mi się podoba. W końcu klimat lepszy niż w WW, a walki nie sprawiają mi na razie problemów tak jak w SoT.
Czytałem w recenzjach, że książe zmienia się w grze pomiędzy dobrym, a złym, ale do tego momentu jeszcze nie doszedłem.
Pozostaje mi liczyć na ciekawe doznania z gry...

[Kraszu]

O proszę. Ciekawie żonglujesz sobie platformami do grania. Ja w "Dwa Trony" pociskam ostatnio jak potłuczony. Wczoraj udało mi się dojść do wielkiego finału (tak bynajmniej mi się wydaje), ale nie miałem już czasu na opracowanie strategii na pokonanie boss'a. Gra spodobała mi się na tyle, że zamierzam ją z marszu zaatakować drugi raz i ukończyć poziom "Hard". Już teraz jednak zaryzykuję stwierdzenie, że "Prince of Persia: The Two Thrones" jest najlepszą częścią trylogii dostępnej na PS2.

Przy okazji podlinkuję temat ogólny o serii PoP ---> KLIK

[PaultheGreat]

Wszystkie trzy odsłony piaskowej trylogii przedstawiające losy tytułowego Księcia Persji są w moim odczuciu niezwykle wyrównane pod względem oferowanej grywalności i tak naprawdę ciężko jest mi wskazać konkretnego kandydata do miana najlepszego w serii.

Wspominałem już wielokrotnie, że każda gra przedstawia nam personę Księcia w innym świetle, co jest widoczne za sprawą odmiennych klimatów, charakterystycznych dla każdej odsłony z osobna. Nie wiedzieć czemu, ale bardzo dużo osób, nie tylko użytkownicy naszego forum, ale także inni gracze wypowiadający się na temat tej trylogii uznaje, iż "Warrior Within" jest najsłabszą częścią trylogii dostępnej na PS2. Być może są to osoby, którym baśniowe "Piaski Czasu" przypadły do gustu i gwałtowna zmiana atmosfery, można powiedzieć o 180 stopni na mroczne i brutalne klimaty spowodowała swoiste rozczarowanie, wszakże wspomniana baśniowość była niejednokrotnie wymieniana jako zaleta pierwszej części. Osobiście jestem zwolennikiem zastosowanego przez Ubisoft patentu zmieniania klimatu gry z każdą odsłoną, ponieważ akurat w przypadku tej trylogii było to sensownie wytłumaczone za sprawą wydarzeń, w jakich brał udział tytułowy bohater gry.

Reasumując. Odsłony serii "Prince of Persia" wydane w czasach szóstej generacji prezentują niezwykle wyrównany poziom, że niezwykle ciężkie jest wybranie tej najlepszej odsłony. Wybór tak naprawdę opiera się na naszym guście, jaki klimat jest dla nas najlepszy - baśniowe i luzackie "The Sands of Time", mroczne i brutalne "Warrior Within", czy jak to określił Kraszu epickie "The Two Thrones".

[Kraszu]

Seria PoP to jedna z najlepszych trylogii w jakie dane mi było zagrać. Seria ta jest jedyna w swoim rodzaju. Oferuje ona specyficzną grafikę, oraz niespotykany wręcz w żadnej innej grze, rozbudowany element gameplay'u skupiony na pokonywaniu przeszkód terenowych. Każda część trzyma bardzo wysoki poziom i z każdą bawiłem się wybornie. Mój intuicyjny ranking układa się następująco:

1) Dwa Trony
2) Piaski Czasu
3) Dusza Wojownika

Nie oznacza to wcale, że Warrior Within jest najgorszą odsłoną serii. Tak jak wspomniałeś, to tylko i wyłącznie kwestia gustu i przede wszystkich klimatu oferowanego przez tą część. Mi osobiście mroczna atmosfera nie podobała się aż tak bardzo jak realia prezentowane w dwóch pozostałych odsłonach. W drugą stronę też można jednak kombinować. Dusza Wojownika jest prawdopodobnie najciekawsza fabularnie, ma najwięcej extrasów do znalezienia/odblokowania z alternatywnym zakończeniem włącznie. Ta część wykreowała również fenomenalnego Bossa - niejakiego Dahakę.

[piotros]

Trochę to trwało, bo miałem drobne przerwy, ale koniec końców, dzisiaj udało mi się obejrzeć napisy końcowe...

Muszę przyznać, że gra jest według mnie najlepsza z trylogii dostępnej na PS2... Zawiera w sobie połączenie najlepszych cech SoT i WW. Twórcy widać, że postarali się i odwalili kawał dobrej roboty.

W sumie grę skończyłbym już wczoraj, ale po dłuższych walkach z Vezirem, musiałem sobie zrobić przerwę, no i dzisiaj jak zasiadłem, to mi się udało i to za pierwszym razem...

Patrząc z perspektywy ogrania tej części, w sumie nie mogę się dopatrzyć jakichś istotnych jego wad. Były co prawda momenty kiedy prawie dochodziłem do końca, ale drobny błąd i musiałem "duży" kawałek zaczynać od początku.

Ciekawe były nowe patenty jak poruszanie się różnymi środkami, no i przytwierdzanie do ściany.

Teraz nie pozostaje nic innego jak pokończyć pozostałe części PoP na inne konsole.