Czy jesteście prawdziwymi pasjonatami GIER?

[Yohokaru]

Sądze, że mogę się takowym nazwać. Już od młodu grałem na Pegazusie, potem doszedł PSX i tak samo czerpałem fun z każdej chwili spędzonej przy konsoli. Potem przyszedł czas na PC i poznanie wielu tytułów - klasyków PC, jak i różnych sztandarowych serii... Czytanie recenzji gier, poznawanie opinii innych graczy, jak i w końcu samotne ogrywanie danych, zachwalanych tytułów do 2005 (mój PC dalej nie wejdzie w tą rzekę). Następnie był powrót do korzenii. Przygoda z emulatorami NES, PSX, poznanie wielu gier, których nie mogłem ograć wcześniej np. Crash Bandicoot, Gran Turismo 2. Potem w końcu zakup upragnionego PS2 i bajka od nowa. Teraz zabieram się za emulowanie SNES i sądze, że przy tym systemie spędzę także wiele miłych chwil

[Draco]

Ja oczywiście grałem od młodych lat, pierwsza moją konsolą był Pegazus jednak nie traktuję jej jako prawdziwej konsoli bo była to w sumie podróbka wielkiego NES'a który swego czasu wyciągnął branżę elektronicznej rozrywki z ogromnego kryzysu. Pomiedzy Pegazusem, a PS2 było oczywiście kilka komputerów które też nie były wykorzystywane tylko do nauki jak to się rodzicom wmawia . Jednak to właśnie od czarnulki zaczęło się moje kolekcjonowanie na poważnie dzięki któremu na mojej półce stoi już kilka konsol i kilkadziesiąt oryginalnych gier na każdą z nich.

[Kraszu]

Rzeczywiście granie na oryginale, to zupełnie inna liga i przyjemność z niewiadomych przyczyn jest po prostu większa.
Ja czasami również czytam o historii powstawania konsol, ale zdecydowanie bardziej lubię czytać o grze aktualnie zaliczanej. Staram się oczywiście omijać istotne dla fabuły spoilery. Uwielbiam odnajdywać sekrety, extrasy, alternatywne zakończenia itp. Mój angielski jest raczej na podstawowym poziomie, więc muszę (i lubię) doczytywać informacje z internetu. Nigdy nie przechodzę gry na szybko. Cytując klasyka: U mnie "nie ma lipy"!

Choć moim hobby zająłem się dosyć późno.

Nie wiem ile liczysz sobie wiosen Drac, ale ostatnio analizowałem wyniki naszego kolegi "Schemat'a" (tego co robił ankietę dla konsolowych graczy na potrzeby pracy magisterskiej). Wyniki niektórych pytań bardzo mnie zaciekawiły i zaskoczyły. Okazuje się, że jestem w grupie wiekowej, która gra najwięcej. Wychodzi na to, że konsolowcy, to w głównej mierze wcale nie małolaty. Polecam prześledzić wyniki tym bardziej, że próba blisko tysiąca graczy, wydaje się być wystarczająca do otrzymania rzetelnego obrazu polskiego konsolowca.

[Draco]

Wcale taki stary nie jestem, Schemat nie mógł uwierzyć ile mam lat gdy przeprowadzał ze mną wywiad. Nastolatkiem też już jakiś czas nie jestem. Zbieraniem konsol rzeczywiście zająłem się dosyć późno, w sumie za datę początkowa można uznać datę rejestracji na forum. Daje nam to trochę ponad 2 lata. Oczywiście dużo wcześniej czytałem o grach, interesowałem się łamaniem zabezpieczeń, jednak dopóki nie zacznie się fizycznie zbierać to jest się takim powiedzmy hobbystą amatorem . Coś jak miłośnicy Ferrari którzy raz w życiu siedzieli w takim aucie .

[Sandinista]

Człowiek z pasją – jak to ładnie brzmi

Czy jestem pasjonatem gier? Hmm...Elektroniczna rozrywka towarzyszy mi od małego (nie, nie tego w gaciach ) – w ciągu całego tego czasu dane mi było zasmakować dość dużej ilości gier na różne platformy, zarówno na konsole jak i komputery. Nie mam zamiaru opowiadać tutaj swojej historii życia, niemniej jednak jak dotąd żadne moje zainteresowanie nie przeszło tak długiej próby czasu i prędzej czy później było przeze mnie porzucane. Nie ukrywam, że na początku, gry kończyłem tylko po to by je zaliczyć i wymienić na nową, jednak z czasem zacząłem w nich dostrzegać coś więcej. W każdym razie do gier zawsze wracałem, lubiłem (i nadal lubię) o nich także czytać w pismach branżowych. Nawet, gdy byłem zmuszony pozbyć się konsoli i nastała growa absencja, właśnie samo pochłanianie tekstów na temat gier sprawiało mi dużo frajdy i przyjemności. Obecnie staram się pielęgnować to zainteresowanie czego odzwierciedleniem są jakiekolwiek próby udzielania się na forach oraz poszerzanie swojej biblioteki gier, o co bardziej warte pozycje. Przyznam, że trochę czasu spędziłem z grami, włożyłem w to trochę zasobności portfela, ale także serca<wyczuwa patos>, niemniej nie żałuję. Zdarzają się czasem chwile "wypalenia" kiedy to totalnie nie mam ochoty grać - podświadomość podpowiada mi, że ma ochotę na jakąś sesję, mimo to po włączeniu konsoli dosięga mnie stagnacja i wyłączam sprzęt. Po pewnym czasie jednak powraca prawdziwa chęć i wtedy przyjemność z grania jest niesamowita. No, cóż takie to są właśnie uroki pasji. Chyba mogę zaryzykować stwierdzenie, że jestem pasjonatem gier

[PaultheGreat]

Pierwszy komputer miałem w 2001 roku, ale grać "na poważnie" zacząłem dopiero 2 lata później. Pamiętam, że pierwszym tytułem, przy którym spędziłem dużo czasu była gra z serii "Age of Empires". Nie pamiętam dokładnie, czy była to część pierwsza, czy też druga. Początkowo sięgałem po tytuły z najróżniejszych gatunków, bo nie miałem jeszcze obeznania w temacie gier.

Podczas późniejszych partyjek doszedłem do wniosku, że najprzyjemniej grało mi się w gry strategiczne (pomijając turówki), "strzelanki" (głównie IIWŚ) i wszelkiej maści gry akcji. Wtedy nie interesowałem się jeszcze piłką nożną, to też nie grywałem w gry sportowe takie jak "FIFA" czy "Pro Evolution Soccer". Nie wiem też, dlaczego nie spodobały mi się gry cRPG (o RPG nasłuchałem się różnych głupot - stereotypy, a że byłem mały to uwierzyłem). W gry sportowe zacząłem grywać w 2006 roku (po mundialu w Niemczech), a w RPGi w 2007 (kolega pożyczył płytkę z grami "Gothic" i "Gothic II").

Ogólnie byłem typowym "pecetowcem" niemającym żadnej wiedzy na tematy związane z konsolami i grami konsolowymi. Resztę opowieści chyba już znacie - brak funduszy na upgrade sprzętu i późniejsza awaria zasilacza zmusiły mnie do zastanowienia się nad zmianą komputera i kupnem konsoli. "Konsolowcem" jestem od niedawna (4 lub 5 września minął rok od zakupu PS2). Nie mam jeszcze wybitnego doświadczenia w tematach związanych z PlayStation 2, ale mam nadzieję, że to się zmieni.

Mając 3-6 lat miałem w domu "coś", co pozostali domownicy nazywali "grą telewizyjną". Zastanawiałem się ostatnio o jaki sprzęcik chodziło i doszedłem do wniosku, że był to prawdopodobnie "Pegasus". Nie mam zielonego pojęcia na ten temat - pamiętam, że grałem w gierkę, w której strzelało się do kaczek, a pomagał nam sympatyczny piesek. Jest to jednak epizod z mojego wczesnego życia i nie traktuję tego poważnie jeżeli chodzi o moją przygodę z grami wideo.

Odpowiedź na pytanie zawarte w temacie jest dla mnie niezwykle trudna. Z jednej strony grając odczuwam przyjemność, a gry wideo są moim hobby - z drugiej ominęło mnie wiele znanych i popularnych tytułów, a większość swej przygody z grami wideo spędziłem grając wyłącznie na PC. Sądzę jednak, że mogę uznać siebie pasjonatem gier komputerowych, ponieważ ostatnio przeżywam swego rodzaju "renesans" i nadrabiam zaległości polując kolejne tytuły na PS2.

[Draco]

Ten piesek wcale taki sympatyczny nie był, wiele dzieci przeżywało traumatyczne chwile gdy ten kundel się z nich nabijał. Gra telewizyjna to rzeczywiście potoczna nazwa Pegasusa, a gra w którą grałeś jako dziecko to Duck Hunt. Pegasus, to podróba Nintendo Enterteining System (NES) z końca lat 80'tych, bardzo popularna w Polsce w latach 90'tych.