Jak grzecznie odmówić pożyczania gier?

[paulps2]

Mam znajomego który kupił sobie jedną słabą grę i ani myśli kupować dalej, chce chyba przejść wszystkie moje. Jak mu łagodnie powiedzieć żeby sam sobie kupował? Ja kupuję a on gra, może jestem przewrażliwiony a może mam rację, co powiecie? :p

[Filip_Rataj08]

Powiedz mu tak ( sposób łagodny ) :
- " Sorry, już Ci ją pożyczyłem na tydzień, wystarczy " - ja tak mówie jak jeden chce drugi raz pożyczyć Fifa Street
lub tak ( ostro i szybko ) :
- " Kurde, kup se a nie ode mnie pożyczasz i robisz na płytach rysy "

P. S.
Istnieją jeszcze dwie wersje :
- " Nie pożycze Ci bo wujek sobie konsole kupił bez gier i chce sobie troche pograć ''
- " Nie pożycze Ci bo sam teraz ogrywam ten tytuł "

[Xayan]

Zażądaj depozytu w wysokości np. połowy wartości gry.

[paulps2]

Dzięki, nie chcę wyjść na chama ale po co on konsolę kupował to nie wiem.

[PaultheGreat]

Ja mam jedną, a zarazem prostą zasadę dotyczącą kwestii pożyczania gier wideo - nie pożyczam.

Swego czasu często pożyczałem gry kupione wraz z wszelkiej maści czasopismami traktującymi o grach (Play, Click, Komputer Świat etc.). Niestety stosunkowo często zdarzało się, że pożyczone gry wracały w stanie dalekim od tego, w którym były w momencie przekazania w ręce pożyczających, a co chyba najgorsze czasami zdarzało się, że gry w ogóle do mnie nie wracały, pomimo faktu, iż wielokrotnie chodziłem do takiego kolegi z prośbą o zwrot swojej własności. Zwykle spotykałem się z masą wykrętów - "wiesz, Twoja gra gdzieś się zapodziała", "młodszy brat połamał płytę", "pożyczyłem grę dla XXX i nie zwrócił mi jej, więc musisz do niego iść" (pożyczanie innym osobom pożyczonej gry to co najmniej niedorzeczność). Po wielu przykrych doświadczeniach doszedłem do wniosku, że nie będę nikomu, nawet najlepszym kolegom pożyczał gier (tym najlepszym robiłem wyjątki i chodziłem do ich domu instalować i po instalacji zabierałem gry ze sobą).

Teraz tym bardziej nie będę pożyczał gier PS2 ze swojej kolekcji, bowiem można łatwo się domyślić, że skoro ludzie potrafią przywłaszczyć sobie gry kupione za 10 zł w czasopiśmie, to tym bardziej zrobią to z oryginalnym egzemplarzem (płyta, instrukcja, pudełko).

O pożyczaniu rzeczy znajomym można napisać pracę magisterską w myśl przysłowia "dobry zwyczaj nie pożyczaj", który można skwitować w kuriozalny sposób "lepszy nie oddawaj"... Pomijam już kwestię pieniędzy, ale w przypadku przedmiotów fizycznych, takich jak gry, książki, płyty z muzyką itp. nieoddawanie ich może być bolesne, bowiem do niektórych przedmiotów możemy odczuwać swego rodzaju sentyment.

[Yohokaru]

Możesz także kupić mu jakiś śmieć za 5 zł, wtedy na jakiś czas się odczepi ()

Mówiąc jednak poważnie w tych sprawach objąłem podobną taktykę do Paula, gdy pożyczane gry kolegom zaczęły wracać później lub z problemami technicznymi. Przy PC jednak jest jeszcze taka opcja, żeby kolega dał pieniądze na płytkę, to się chociaż wypali i będzie miało się go z głowy. Nie należy także sobie wchodzić na głowę, bo w taki sposób szybko idzie większą ilość rzeczy "pożyczyć". Moją radą byłoby spróbowanie przekonania kolegi do przerobienia sobie PS2 oraz tym samym samodzielności gamingowej, jeśli mu nie chce się kupować oryginałów. W razie problemów niech zajrzy na nasze forum, pomożemy koledze .

[Stachu6006]

Albo podstawowe : "NIE!"

[Kratos]

Żeby to było takie łatwe i skuteczne ;)

[Szymon]

Ja mam inny sposób. Proponuję koledze, że mu przerobię PS2 żeby sobie odpalał gry jakie tylko zamarzy, niezależnie od medium za pomocą którego uruchomi grę.
I taki osobnik nie zawraca później gitary.

[zielin]

Ja tam nie mam takiego problemu.
Osobiście wymieniam* (pożyczamy sobie na wzajem) się grami tylko z moim Kuzynem. Jako, że jest bardzo ogarniętym człowiekiem - współpracujemy tak już od czasów psx'a