[recenzja]Lego Star Wars The Video Game

[ashin]

recenzja gry Lego Star Wars The Video Game

Nie wiem czy trzeba komuś przedstawiać tę grę. Chociaż pewnym jest iż lwia część graczy odrzuca ją z góry twierdząc, że nie będzie stanowić dla nich ciekawego tytułu. Nie wiedzą jak bardzo mogą się mylić i jak fajną i przyjemną produkcją jest pierwsza część Lego Star Wars, obejmująca epizody z sagi od 1 do 3.
Gier w klimacie Lego jest sporo na PS2, większość opartych na znanych seriach filmowych czy komiksowych opiera się na tym samym patencie. Który mówiąc szczerze naprawdę się sprawdza i jest bardzo dobry. Siłą tej gry jest rozgrywka w trybie kooperacji, która jest wykonana wręcz w sposób mistrzowski.



Jednak rozpocznijmy od grafiki i muzyki w tej grze. Stworzenie gry z lego w roli głównej nie jest trudnym zadaniem. Już stare gry na PC i PS1 prezentowały się bardzo ładne, ze względu na bryłowaty charakter świata. Jednak z czasem zaczęto dodawać tekstury, stworzone nie tylko z klocków lego. Tak jest i tutaj, mimo iż większość rzeczy które będziemy oglądać są rzeczywiście stworzone z duńskich klocków, nie są to jednak wszystkie elementy. Grafika przedstawia się naprawdę bogato, na planszach znajdziemy wiele elementów, które cieszą oko. Tekstury są wykonane w wysokiej jakości, bo jak wspominałem nie cały świat zbudowany jest z klocków. Za przykład może posłużyć misja w której kierujemy ścigaczami, znanymi z pierwszej odsłony serii. Wygląda to naprawdę prześlicznie i grafika cieszy oko do dziś.



W przypadku muzyki nie spotkamy nic czego byśmy już nie znali z filmów. Ścieżka dźwiękowa jest po prostu taka sama. Ten zabieg jest zrozumiały, ze względu na charakter gry, tak więc nie sądzę, aby warto było się nad nim rozdrabniać. Lasery, odgłosy mieczy świetlnych i znana muzyka. Czego więcej chcieć? Szczególnie iż grze nie uświadczymy absolutnie żadnego voice actingu. Postacie są po prostu nieme i komunikują się za pomocą gestów.



Muzyka, grafika, wybuchy i kolory. To nie wszystko co jest ważne w grze. Przede wszystkim chcemy czerpać z niej przyjemność. Ta gra ją zapewnia z całą pewnością. Jednak najprzyjemniej gra się w dwie osoby. Co prawda sam poziom trudności nie należy do najwyższych i grę można spokojnie ukończyć w kilka godzin, co nie świadczy o niej zbyt dobrze. Jednak stanowi niesamowite wprowadzenie w świat konsol. Ja sam oswajałem moją dziewczynę z padem właśnie przez tą grę. Bawiłem się także przy niej z chrześniakiem który ma 5lat i co najważniejsze nie denerwowałem się, że przez czyjąś nieudolność straciłem życie. Dzieciak nie nudził się ciągłymi porażkami, interesował go klimat niedawno poznanych filmów, a ja sam z przyjemnością doszukiwałem się smaczków związanych z kinowym odpowiednikiem. Coś magicznego.



Jednak na czym polega gra. Otóż mamy do dyspozycji kilka różnych postaci. Jeżeli przechodzimy misję pierwszy raz są one z góry narzucone, później możemy dodawać i odblokowywać nowe. Każda z nich cechuje się czymś innym. Oczywiście w ramach rozsądku bo musimy wziąć pod uwagę, że tak samo Obi Wan jest jedi jak i Quai Gon Jin i mają tę samą broń jak i specjalną umiejętność. Te różne ‘klasy’ postaci pomogą nam przechodzić przez kolejne etapy. A to za pomocą mocy zbudujemy most, a dzięki zręczności pana z pistoletem użyjemy harpuna. Niektóre lokacje wymagają posiadania odpowiedniej postaci w drużynie, a to zachęca nas do powrotu do misji kolejny raz. W grze występuje friendly fire, tak więc musimy uważać na naszego sprzymierzeńca. Ponadto musimy pamiętać o tym, że każda postać ma swoje mocne strony i że warto zaglądać w każdy zakamarek. Klawisze nie są specjalnie wysublimowane, jeden odpowiada za skok, drugi za specjalną zdolność i trzeci za atak. Są jeszcze klawisze odpowiadające za zmianę postaci. Możemy robić to w dowolnym momencie gry. Warto, też napomknąć o specjalnych misjach, jak wspomniane wyścigi, czy latanie myśliwcami. To co prawda dość proste mini gry, ale stanowią miłe urozmaicenie rozgrywki.



Sama rozgrywka została już z grubsza objaśniona i nie wygląda to specjalnie imponująco co? To nie tak, gra sprawia masę zabawy. Jednak jej największym atutem są ukryte znajdźki. Na każdym poziomie możemy zdobyć specjalne przedmioty które stworzą jakiś pojazd z lego. Tak samo jeżeli ukończymy planszę z odpowiednią ilością pieniążków odblokujemy część większego statku. To cieszy, mimo że nie można nimi latać. Jednak to nie wszystko. Możemy odblokowywać nowe postacie. Praktycznie każdą którą spotkaliśmy na swojej drodze od generała Grievesa, przez imperatora, kończąc na zwykłym klonie czy droidzie. To jest super! I nie wiem jak wy, ale ja pieczołowicie zbierałem wszystko co mogłem! To nie wszystko możemy, odblokowywać także pewne ‘ulepszenia’ nie tylko rozgrywki, ale także zmiany w naszym wyglądzie. Np. możemy zakupić kod, który powiększy nasze głowy, albo doda wookiemu droida na plecach. To tylko zmiany estetyczne, ale naprawdę cieszą.



Cała gra jest naprawdę urocza. Z łezką w oku patrzyłem na niektóre sceny. Ekspresja tak prostych postaci jest naprawdę wielka i potrafią opowiedzieć historię pierwszych trzech części SW bez słów. To nie jest produkcja przeznaczona tylko dla młodszych graczy. To zabawa dla każdego, która będzie w niektórych miejscach stanowić wyzwanie, ale głównie będzie nas cieszyć. Jeżeli macie ochotę czasem rzucić padem o ziemię, a nie chcecie przestać grać. Miejcie tę grę pod ręką, ona was uspokoi. Jeżeli lubicie wszelkie znajdźki, to znów gra dla was. I przede wszystkim jeżeli lubicie SW, albo Lego zagrajcie w tę grę. Naprawdę nikt nie powinien żałować tej decyzji. Jednak podkreślam, że największa zabawa jest gdy gramy w dwie osoby.