Prince of Persia - The Two Thrones - Recenzja

[Quake96]

I nadszedł czas, by Książe Persji powstał, niczym Fenix z popiołów. Czas przyjrzeć się jednej z zapomnianej dziś gier, czyli „Prince of Persia The Two Thrones”. Niewielu pewnie zdaje sobie sprawę, że to właśnie seria Prince of Persia, jest protoplastą takich hitów jak „Assassin’s Creed”. Tak, to właśnie seria „PoP” miała znaczący wpływ na rozwój elektronicznej rozgrywki. Czas przyjrzeć się bliżej jednej z tych gier.


Grunt, to pierwsze wrażenie.

Odpalając grę po raz pierwszy, miałem nadzieję, że gra spełni moje oczekiwania. Nie myliłem się. Książe Persji po raz kolejny pokazał na co go stać… Ale lepiej będzie jak opisze to dokładniej, bo jest o czym pisać.


Graficzny oczopląs

Pierwszym tematem, będzie grafika. Recenzowana przeze mnie gra, jest przeznaczona na konsolę PlayStation 2, przez co wielu nie spodziewałoby się tutaj fajerwerków. I to właśnie błąd… Grafika stoi na najwyższym poziomie, a ilość detali czy jakość efektów jest znakomita. Wystarczy spojrzeć na samego księcia. Widać, że twórcy stanęli „na uszach”, aby gra wyglądała szałowo. Dzięki tak pięknej oprawie graficznej, gra ma niepowtarzalny klimat, podobny do poprzedniczek.


Dźwiękowa poezja

Jak wiadomo, od wielu, wielu lat, nieodzownym elementem każdej gry, jest oprawa audio. O ile dawniej dźwięki były mało istotne, tak dziś to jeden z kluczowych elementów, do którego twórcy przykładają szczególną wagę. I w tej grze nie jest inaczej. Dźwięki stoją na naprawdę wysokim poziomie, oraz są zróżnicowane. Głos księcia jest bardzo ładny, co dodaje postaci charakteru.


Czy ty też czujesz ten klimat?

Czas wspomnieć o klimacie gry. Podsumowując to co napisałem wcześniej, można wywnioskować, że gra ma świetny klimat. I to trafna diagnoza. Jak wiadomo nie tylko oprawa Audio-Wizualna wpływa na klimat gry, ale także postacie, otoczenie czy fabuła. Wszystkie te elementy zostały wykonane z pieczołowitą starannością. Otoczenie w którym przyjdzie się nam poruszać, jest pełne szczegółów, a nasi wrogowie to nie jakieś kwadratowe ludziki, tylko wojownicy z krwi i pikseli. To wszystko łączy się w idealną całość, a po dodaniu możliwości naszego bohatera, przeistacza się w klimat, który jest z pewnością niepowtarzalny.


Sztuka zabijania

Warto także wspomnieć o stylu walki naszego Księcia. Jak widać nasz książę w posługiwaniu się bronią białą ma niemałe doświadczenie. Walki w tej grze są jednymi z najbardziej efektownych momentów gry. Na szczególną uwagę zasługuje wachlarz ciosów, oraz dostępnych kombosów. Dodatkowo mamy możliwość podniesienia drugiej broni i walki obydwoma, co czyni ataki bardziej efektownymi i skuteczniejszymi. Dodatkowo, jak na protoplastę „Assassin’s Creed” przystało, mamy możliwość cichego zabijania wrogów tak, aby Ci nie zdążyli nawet wezwać pomocy. Dzięki czemu możemy zostać niezauważeni, co z pewnością ułatwi nam rozgrywkę.


Koniec podróży

Przyszedł czas na koniec tejże recenzji. Mam nadzieję, że mimo iż powyższa recenzja jest krótka, to wam się spodobała. Oby ten tekst zachęcił was do gry, bo naprawdę warto zagrać w tę grę.

Oceny cząstkowe:

Grafika – 10/10
Audio – 9/10
Klimat – 10/10
Grywalność – 9,5/10

Ocena końcowa: 9,5/10 (Absolutna klasyka gatunku…)

[Kraszu]

Kolejne odsłony księcia persji na ps2 są dla mnie obowiązkowe dla zaliczenia. Do tej pory ograłem tylko pierwszą część "Piaski czasu", ale wystarczyło abym połknął bakcyla. W jedynce bardzo podobało mi się przemierzanie kolejnych, pięknych lokacji. Tamta gra zresztą kładła wyjątkowy nacisk na akrobatyczne umiejętności naszego bohatera. Mnóstwo zagadek, kobieta u boku i naprawdę grało się wybornie. Troszkę ubogi był tam system walki, ale właśnie kolejne części podobno rozwiązały ten problem.
Z pewnością sięgnę po "Duszę wojownika" i "Dwa trony".

P.S Liczyłem na troszkę więcej. Może trafi się jakiś fan księcia, który doda swoje 3 grosze po tym tekstem. Toż to klasyka PS2!

[DarcusoPL]

Świetna seria, która najlepiej ze wszystkich platform sprawdza się właśnie na czarnulce. Genialne sterowani, wyśmienita akcja, którą czuć na kilometr, bardzo dobre walki, które są bardzo widowiskowe i co najlepsze momenty, w których trzeba nieco pomyśleć lub wykazać się zręcznością :] Niestety grałem tylko w dwie części na czarnulkę, mianowicie Piaski Czasu i Dwa Trony ale i tak leci ode mnie 10/10 dla calutkiej serii.

[ZeberkoPL]

P.S Liczyłem na troszkę więcej. Może trafi się jakiś fan księcia, który doda swoje 3 grosze po tym tekstem. Toż to klasyka PS2!

Trójeczka po dość słabej 2 w moim mniemaniu miażdży .Ciche zabijanie (QTE) nawet kilku wrogów naraz za pomocą wszelkich wygibasów cieszą oko i dusze.Jedyneczka ci siadła to dodam że w 3 powraca Fara .W grze pogramy także ciemna strona księcia który za pomocą łańcuchów dokonuje egzekucji czy pomaga sobie w przemieszczaniu nowych lokacji.A wszystko z letka nutka adrenaliny bo nasz ciemny charakter jest uzależniony od zabijania.Bosówka wyśmienita ,walka składa sie na kilka etapów z nimi .Dodajmy do tego możliwość odblokowania art-worków . Zachęcony?
Istnieje możliwość kupienia całej trylogii na ps2 http://allegro.pl/prince-of-persia-trilo...15774.html dobrze wykonane pudełko itd

Ps. 1 i 3 ukończyłem po 3-4 razy 2 niestety mnie nie porwała aktualnie próbuje ją ukończyć po raz pierwszy

[Ged]

Miałem napisać recenzję tej gry ale brak czasu, co do twojej recenzji trochę krótka i brak wzmianek o ważnych elementach gry (przemiana w demonicznego księcia, jazdy na rydwanach, walki z bossami, coś o fabule). Wg mnie najlepsza cześć Prince of Persia .