Najbardziej niezapomniane momenty

[Draco]

Gdy dotrzesz fabularnie do Las Venturas to przestanie być to dla Ciebie "niezapomnianym momentem" w grze

[PaultheGreat]

Dla mnie najbardziej niezapomniane momenty, jeżeli chodzi o gry na PS2, były w Prince of Persia: Warrior Within. Tutaj SPOILER: [spoiler]

Pierwszy taki moment nastąpił, gdy dowiedziałem się kim był tajemniczy jegomość w masce, którego spotykałem w różnych momentach i nawet raz uratował mi życie. Tym jegomościem okazał się być nasz bohater. Cała końcówka gry to jeden, wielki niezapomniany moment, w którym na jaw wychodzi wiele faktów m.in. Kobieta, z którą walczyliśmy na samym początku została wysłana przez Kaileenę. Podobała mi się też cut-scenka gdy książę powiedział: "I am the architect of my own destruction".[/spoiler]

[Yohokaru]

Czytając post kolegi wyżej przypomniała mnie się jedna scena z God of War 2, w której Kratos [spoiler]dorwał jednego z kapłanów i kazał mu tłumaczyć tekst z księgi. Gdy ten stanowczo odmawiał, dostając po łbie od Ducha Sparty, nasz bohater wypowiedział piękne słowa:

"This is your profession - die with honour."

Nie wiedzieć czemu ten moment jest moim ulubionym w tej grze. Dodajmy fakt, że po tych słowach tłumacz także się pospieszył z pracą [/spoiler]

[Kraszu]

Nawiązując do postu @PaultheGreat…

Całkiem niedawno grałem w „Prince of Persia: Warrior Within”. Gra spodobała mi się na tyle, że ukończyłem ją dwukrotnie. [spoiler]Rzeczywiście zwrot fabularny, w którym dowiadujemy się, kto jest tajemniczym upiorem daje solidnego kopniaka prosto między oczy. Mamy tutaj do czynienia z naprawdę ciekawym pomysłem na urozmaicenie gameplay’u, za co twórcom należą się gromkie brawa. [/spoiler]

Ogólnie rzecz biorąc ten tytuł ma bardzo dobrze skonstruowaną fabułę, która kilkakrotnie potrafi mocno zaskoczyć gracza. Dodatkowo na uwagę zasługują wyraziste postacie, które bynajmniej mi zapadły w pamięć. Mam tu na myśli głównie dwie przedstawicielki płci pięknej (Kaileenę i jej podwładną), bossa Gryffona, ale przede wszystkim demona czasu – Dahakkę. Ucieczki przed nim za każdym razem przyprawiały mnie o szybsze bicie serca.

[Samyeu]

Racja - Dahaka (przez jedno 'k' ) - kiedy on goni, włącza się ta mocna muzyka i kadry, kiedy uciekamy a w miejsce, w którym byliśmy przed chwilą pojawią się z impetem pan czasu.

Kurrrrrrr... musiałem przeczytać ten spoiler, a jeszcze nie skończyłem gry xDDDD NARF

[PaultheGreat]

To dobrze, że napisałem o spoilerze, bo byś mnie zlinczował

Wracając do niezapomnianych momentów, właśnie przypomniała mi się jedna z początkowych bitew w grze Spartan: Total Warrior. SPOILER! [spoiler]

A dokładniej ta, podczas której Meduza (nie pamiętam dokładnie, czy tak się nazywała) pomagała Rzymianom, zamieniając naszych sojuszników w kamienie. Na samym początku walki stanęły na przeciw siebie dwie armie - Spartan (z naszym bohaterem na czele) i Rzymian. Wyglądało to bardzo epicko, gdy obie zaczęły szarżować i wrzeszczeć, aż wreszcie się zderzyły. Jak dla mnie jedna z najlepszych bitew, które były w grze.[/spoiler]

[Kratos]

Na początek Resident Evil 4 i scenka, o której pisał ReV w drugim poście. [spoiler]Zostajemy otoczeni przez hordę zombich, przybywa Mike helikopter, robi rozpierduchę, Leon już stawia drinki po powrocie i...

[/spoiler]

Z Ico [spoiler]scenka po otwarciu wrót, kiedy biegniemy z Yordą, po czym nasz most rozrywa się i zostajemy po dwóch stronach. Biegnąc Ico doskakujemy do dziewczyny, ta łapie nas za rękę, po czym... puszcza, a my lecimy daleko w dół. Dosyć zaskakujący obrót sytuacji.[/spoiler]

Shadow of the Colossus [spoiler] i droga przed ostatnim kolosem, którą Agro przypłacił życiem, jak nam się wtedy wydawało. [/spoiler]

P.S. Postaram się dodać do każdego postu znaczniki spoiler, bo teraz ten wątek to jedna wielka bomba spoilerowa.

[PaultheGreat]

Brothers in Arms: Earned in Blood
[spoiler]Na przestrzeni całej rozgrywki nietrudno o doznania i spotkanie się z tytułowymi niezapomnianymi momentami. W głównej mierze jest to spowodowane stosunkowo wysokim poziomem trudności i solidnym wojennym klimatem. Największą dawkę adrenaliny zaoferował mi bez wątpienia rozdział 6 (noszący tytuł "Bloody Gulch"). Pierwszą część tego rozdziału można uznać mianem partyjki szachów ze Szkopami, bowiem autorzy umiejętnie rozmieścili wszelkie przeszkody terenowe (krzaki, pagórki, kłody etc.), które to my i nasi podkomendni możemy wykorzystać jako osłonę. Sęk w tym, że Niemcy też doskonale zdają sobie sprawę z obecności tych osłon i sami również się za nimi chowają. Etap ten można uznać swoistym sprawdzianem z umiejętności taktycznych gracza. Sam dość długo zastanawiałem się nad najrozsądniejszym rozwiązaniem sytuacji (czyt. oflankowanie i późniejsza eksterminacja Niemców bez poniesienie strat w ludziach), co w późniejszych etapach okaże się pomocne. Po uporaniu się z Niemcami stajemy przed nie lada wyzwaniem, a to dlatego, że zostaniemy zmuszeni do szarżowania na pozycje naszych przeciwników (zmuszeni, ponieważ stosowana do tej pory spokojna taktyka flankowania nie ma racji bytu), którzy ostrzeliwują nas z moździerzy. Przy tym etapie trzeba mieć więcej szczęścia, a także liczyć na to, że nasi podkomendni również je mają. Jeżeli uda nam się wyjść z tego bez większego uszczerbku na zdrowiu i życiu naszych żołnierzy, staniemy przed najtrudniejszym wyzwaniem - walka z dwoma szkopskimi czołgami i strzelającymi do nas zewsząd wrogami. Podczas tego etapu jesteśmy zmuszeni do zastosowania taktyki będącej hybrydą dwóch wcześniej stosowanych. Z jednej strony musimy się spieszyć (trzeba znaleźć skrzynkę z Panzerfaustami), a z drugiej rozważnie przemieszczać naszych żołnierzy za wszelkimi osłonami. Po odnalezieniu upragnionej broni będziemy musieli szybko myśleć i mieć oczy szeroko otwarte - zabawa w kotka i myszkę z olbrzymią puszką, która chce zabić Joe Hartstocka i jego kumpli (naszym zadaniem będzie unieruchomienie niemieckich machin i wrzucenie granatów do środka).[/spoiler]