Way of The Samurai 2

[ashin]

Samuraje to dość popularny temat i bardzo lubiany przez Japończyków jak i mieszkańców Europy i Ameryk. Na rynku trudno znaleźć dobre odzwierciedlenie tej jakże fascynującej grupy ludzi. Way of The Samurai 2 jest przedstawicielem gatunku cRPG i uznawany jest za symulator życia samuraja. Czy udało im się to? Odpowiedź jest trudna, z jednej strony jak najbardziej tak. Co prawda nasza postać nie jest tworzona od początku przez nas, mamy jedynie do wyboru stworzone od początku skiny i kimono, co jest dla mnie osobiście dużym minusem który utrudnia mi wczucie się w postać. Ale zacznijmy po kolei.



Grafika:
Grafika jest ładna, miasto żyje, co prawda po chwili zobaczymy powtarzające się postacie na ulicach miast, jednak jest to mankament powtarzający się w wielu grach. Postacie wyglądają ładnie, co ważniejsi NPC są wyjątkowi, zapamiętamy ich na pewno wizualnie. Ich specyficzny wygląd oraz sposób poruszania się jest dla nich wyjątkowy i daje nam wrażenie tego iż są to żyjące osoby. Otoczenie odzwierciedla japońskie miasto z tego okresu. Widać odpowiednio przygotowane budowle, miejsca i zachowania ludzi. Na tym poziomie jest poprawnie jednak nie jest wybitnie. Co prawda gry z gatunku sandbox zawsze cierpiały nieco pod kątem grafiki, dając nam większe możliwości eksplorowania terenu.



Audio:
Muzyka jest dobrana poprawnie, są charakterystyczne dźwięki stylowych japońskich instrumentów. Zafascynowani tą kulturą na pewno odnajdą to za co kochają Japonię. Odgłosy walki są ładne i nie przeszkadzają w grze. Odgłosy uderzających o siebie mieczy, czy rozpłatujących ciało ostrzy jest odwzorowane wiernie i dokładnie. Głosy dobrane do postaci są dobre i nie przeszkadzają. Co interesujące angielsko języczni aktorzy nie przeszkadzają w odbiorze gry co dla mnie często było problemem i uważałem, że są źle dobrani. Jest to duży plus i oprawa audio prezentuje się pięknie.



Gameplay:
Teraz to co najważniejsze rozgrywka. Sam gameplay można podzielić na 2części. Właściwą rozgrywkę i odkrywanie fabuły. Rozgrywka jest fajna i walka przysparza sporej satysfakcji. Rozwój postaci rozwija się w miarę walk, uczymy się różnych ciosów, możemy zdobywać nowe miecze z zabitych przeciwników. Nie ma statystyk, co nie każdemu się spodoba co jednak jest zrozumiałe ze względu na sposób poznawania fabuły. Przejdę do tego teraz. Mamy możliwość poprowadzenia trzech różnych historii w zależności od frakcji jaką wybierzemy. Oczywiście one same mają nieznaczne różnice ze względu na nasze decyzje. Fabułę rozwijamy od momentu rozpoczęcia gry do naszej śmierci. Śmierć oznacza podliczenie i ocenę naszych osiągnięć i rozpoczynanie gry od nowa. Oczywiście odblokujemy nowe skórki i kimona, jednak nie każdemu ten sposób będzie odpowiadać. Ilość w których rozpocząłem i oglądałem początkowy filmik jest przerażający. Gra przez to staje się monotonna. Jest to dużym minusem gry i nie każdemu się spodoba. Gra jest przeznaczona dla wytrwałych graczy, którzy odbiorą i pochłoną ten klimat. Ceniących sobie realizm gry, który moim zdaniem jest bardzo duży.
Ważną częścią gry której nie opisałem jest walka na miecze. Mówiąc iż jest ona efektowna skłamałbym, bo nie jest. Znów realizm stoi na dużym poziomie. Walka jest statyczna opiera się na bloku i kontrataku, w późniejszych częściach gry na wyprzedzaniu ataku wroga. Jest to dość monotonne, ale walki są trudne i łatwo polec na polu walki. Jest to dla mnie duży plus, ale znów to indywidualny gust gracza zaważy na sposobie odbierania przez graczy tego tytułu.



Fabuła:
Jest to ważna część gry. Nie uraczymy tu epickiego spisku po środku którego stajemy. Gra jest symulatorem samuraja, a dokładnie ronina(samuraja bez pana), który staje przed wyborem swojej drogi życiowej. Możemy dołączyć się do rządu(pracować jako średniowieczny japoński milicjant), członek yakuzy(tutaj sama rozgrywka posadzi nas przed wyborem starych zasad yakuzy, bądź unowocześnieniach i porzuceniu starych zasad i honoru wybór należy od nas), oraz co ciekawe dołączyć się do pracowników burdelu. Jednak ten ostatni wybór nie jest taki oczywisty jak na początku myślimy, członkowie i współpracownicy tej specyficznej organizacji, walczą o zwykłych ludzi. Zajmują się ratowaniem skradzionych dzieci, czy odnajdywaniem członków rodzin.
Jak widzimy sposobów na poprowadzenie naszej postaci jest sporo, każda ze ściezek jest inna i nacisk na aspekty rozrywki będą inne.



Słowem końca, jest to dobry przedstawiciel gier Sandboxowych. Możliwości jakie przed nami przedstawia są duże i dają wiele satysfakcji. W jednej chwili możemy dobyć miecza i zrobić masakrę na ulicy, bądź przejść spokojnie rozmawiając z ludźmi i zajmować się handlem. Chcecie bronić honoru i kodeksu bushido nic nie stoi na przeszkodzie. Walka w imie cesarza który traci poparcie wśród ludzi? Proszę! Jednak to jak cierpliwi musimy być przy grze jest niesamowite i nie trafi ona do szerokiego grona odbiorców. Sam odbieram ją bardzo dobrze, gdyż w dość szerokim stopniu interesowałem się dawną Japonią i jej historią. Jednak jeżeli kochamy ją tylko i wyłącznie za anime i nasze zainteresowania są płytkie, zostańmy przy produkcjach typu shinobi i oglądaniu Bleach’a bądź Naruto.

[Kraszu]

Jeśli sam spokojnie przeczytasz swoją recenzję, na pewno wychwycisz sporo błędów interpunkcyjnych. To jednak pryszcz. Czytając wychwyciłem kilka/kilkanaście niespójności. Co mam na myśli?
Zdarza się, że w zdaniu nie ma podmiotu, co sprawia, że czytelnik musi się domyślać o czym piszesz. Ponadto występują powtórzenia tych samych słów/zwrotów.

Jesteś trochę nieobliczalny w swoich recenzjach. Niewątpliwie miewasz bardzo dobre fragmenty spójnego, logicznego tekstu, które przeplatasz fragmentami słabszymi. Czasami nawet nie potrafię tego zdefiniować, ale czuję, że "coś tu nie halo". Może jest to spowodowane tym, że brakuje Ci różnorodności słów. Na poprawienie słownictwa jest jednak tylko jedna metoda - czytanie. Chociażby miałyby to być jedynie artykuły w internecie, to warto pochłaniać litery, a wówczas Twój język automatycznie będzie bardziej różnorodny
Myślę, że w swojej karierze stworzyłeś już lepsze teksty. Nad błędami musisz pracować, ale jak to mówi mądre przysłowie "Nie popełnia błędów ten, który nie robi nic". Nie przejmuj się więc narzekaniami malkontentów.

Jestem pod wrażeniem tego jakie gry opisujesz. Trzeba być ciekawskim, żeby poświęcać swój czas na tytuły niemalże niszowe. Za to niewątpliwy plus, bo forum zyskuje na wartości. Opisywany typ gry to zdecydowanie nie moje klimaty, ale może zaciekawisz kogoś tą pozycją...

[ashin]

Jeżeli chodzi o czytanie, to akurat sporo czytam. Teraz co prawda mniej bo mam mniej czasu, ale większość błędów wynika z tego, że od dawna nie pisałem tekstów. Pisanie opowiadań porzuciłem dobre 2 czy 3 lata temu. Pisze zawsze z miejsca więc teksty są często niespójne, ale wychodzę z założenia, że piszę pod wpływem emocji, anie z obowiązku. Im więcej będę pisał tym mniej błędów będzie się znajdować w pracach. Dziękuje za miłe słowa i przedewszystkim rzeczowe. Bo nie lubię komentarzy w stylu 'tak jest super super' czy 'jest kompletnie źle'

[Kraszu]

To fakt, jeśli się nie pisze, to ciężko wbić się w dobrą formę. Sam się na tym złapałem zaczynając pisać jakieś większe teksty w internecie. Chociaż zawsze byłem umysłem ścisłym, to z polaka również jechałem na 4,5.

"piszę pod wpływem emocji, anie z obowiązku". To bardzo ważne. Chyba każdy z graczy, oceniając gry czyta komentarze na ich temat, które niejednokrotnie mają większą wartość niż profesjonalna recenzja.
Przykładowo ja teraz gram w "God of War II" i jeśli skończę, to nie omieszkam podzielić się wrażeniami z szanownym, forumowym gronem userów
Na temat tej gry napisano tomy, więc właśnie przekazanie emocji z rozgrywki ma największy sens. POZDRO