W co teraz grasz na PS1?

[Yohokaru]

Postanowiłem po raz kolejny wykorzystać ten temat by podzielić się wczorajszymi wrażeniami z sesji w MoH: Underground. Zatem rozpocząłem misję trzecią, rozgrywającą się w Grecji. W pierwszej części misji obserwujemy spór esesmańców z prywaciarzami. Spokojnie się przekradając z pistoletem i aparatem, obserwujemy jak Ci wzajemnie się wybijają, czasem strzelając do kogoś z obu frakcji. Cel bardzo prosty. Zdobyć wszelkie pozwolenia i wyruszyć infiltrować niemieckich archeologów, przy okazji odzyskując trochę cennych relikwi. Jedna z ciekawych i trudniejszych misji na zdobycie trzech gwiazdek, gdyż trzeba dokładnie rozglądać się za obiektami do zniszczenia, zwłaszcza w dwóch następnych poziomach. Przelatując po misji przez kolejne opcje w menu, zastanawiałem się jaka będzie następna misja (tak, reset mózgu, byłem pewien, że to bedzie Monte Cassino), gdy nagle ujrzałem napis Wewelsburg: Dark Camelot. Wiedziałem, że przelewki już się kończą, dlaetego skupiłem się na oglądaniu wprowadzenia. Strasznie mnie ono zaintrygowało. Zamek Himmlera? 12 jego rycerzy w stylu tych króla Artura? Pomimo tego, że grę kończyłem kilka razy, teraz robię to z większym zainteresowaniem, zwłaszcza, że ten zamek istnieje naprawde. Po więcej informacji na temat zamku Wewelsburg odsyłam Was tutaj:

http://panzerschreck.strefa.pl/zamek_himmlera.html

Pierwszy poziom misji polega na znalezieniu narzędzi do ukradzienia kolejki linowej. Jest to trudne zadanie zważyszy na fakt kręcenia się w okolicy wielu esesmańców oraz faktu wyprodukowania przez nich nowego rodzaju SMG, który de facto jest moją ulubioną bronią w tej grze. Kilka strzałów z cichej kuszy i możemy się cieszyć nową bronią. Dalej idzie już z górki, tylko trzeba dobrze celować. Znajdujemy odpowiednie rzeczy i jedziemy kolejką linową do celu, którym jest oczywiście Wewelsburg...

Kontynuacja wrażeń nastąpi dzisiaj wieczorem, kiedy znowu zasiądę do Medal of Honor: Underground. Jak ja nie lubię tych starć z rycerzami Himmlera... A gram na słuchawkach, więc jest jeszcze bardziej przerażająco

[Draco]

Czytając Twój post co raz bardziej zaczynam mieć ochotę na zagranie w ten tytuł

[Kraszu]

Draco, w drugiego "Medala" musisz zagrać i nawet się nie zastanawiaj. Żaden shooter na PS2 nie zapewnił mi takich wrażeń jak właśnie MOHU na PS1. Ba, żaden późniejszy FPS w którego grałem nawet nie zbliżył się poziomem do tej kultowej gry. Takie moje zdanie.

[Yohokaru]

Draco, w drugiego "Medala" musisz zagrać i nawet się nie zastanawiaj.

Moim zdaniem Underground zjada poprzedniczkę na śniadanie z genialną pierwszą misją, w której jak się dowiadujemy francuska milicja poszukuje członków zrzeszenia Combat i Manon próbuje wydostać się z Francji, po czym kontaktuje się z OSS (organizacja, w której działa Jimmy Patterson, bohater poprzedniej części gry). Śmierć Jaquesa tylko mobilizuje Manon do walki z nazistami oraz siania pokoju na świecie karabinem i granatem

EDIT: Jak fakty mylę, proszę mnie poprawić, mogłem źle coś przeczytać/zrozumieć

EDIT nr 2: Ma ktoś pomysł, jak w misji Valhalla, dosłownie w samej końcówce pokonać hordę rycerzy zmierzających z ukrytego stołu. Cofam się na samą górę, kucam i próbuję ich eliminować, jednak szybko podbiegają i jestem martwy. Dawno już to przechodziłem i nie pamiętam jak się z tym momentem uporałem

[Draco]

W takim wypadku Yoho nie rozumie dlaczego do recenzji wybrałeś Medal of Honor a nie Medal Of Honor Underground.

[Yohokaru]

Bo zapomniałem o niej. Po prostu, sądziłem, że początek serii nada się bardziej. Choć z drugiej strony co stoi na przeszkodzie by nagrać coś o MoH: Underground?

[Kraszu]

Ma ktoś pomysł, jak w misji Valhalla, dosłownie w samej końcówce pokonać hordę rycerzy zmierzających z ukrytego stołu. Cofam się na samą górę, kucam i próbuję ich eliminować, jednak szybko podbiegają i jestem martwy. Dawno już to przechodziłem i nie pamiętam jak się z tym momentem uporałem

Pamiętam ten moment jakbym dopiero co konsole wyłączył. Takich akcji się nie zapomina. Generalnie misja o której piszesz jest jedną z trudniejszych i bardziej klimatycznych. A to za sprawą tych rycerzy. Bardzo łatwo tutaj wpaść w panikę, bo dziady twardo zmierzają w kierunku gracza. Jeżeli Cię dopadną to kilka cięć mieczem i zgon. Konkretnie ta misja jest dosyć długa, a w MOHU nie istnieje coś takiego jak checkpoint i w przypadku niepowodzenia zaczynamy od . . . samiuśkiego początku.

Moja taktyka na rycerzy w tunelu: Nie czekaj na nich, a zrób wprost przeciwnie. Biegnij maksymalnie szybko do przodu i zyskaj jak najwięcej metrów w tunelu. Rycerzy najłatwiej doprowadzać do zgonu za sprawą strzałów w głowę. Kiedy pojawi się pierwszy wyczekaj go chwilkę i nawalaj headshot'y. W międzyczasie trzeba się pomału cofać uciekając przed ciosami mieczem. Musisz wyczuć, kiedy rycerz będzie ciachał - wówczas szybki odskok i masz chwilkę na nawalankę w głowę. Moim zdaniem to najlepsza strategia na ten moment. Z dystansu rycerzy ciężko powalić, bo potrzeba precyzji w celowaniu. Łatwiej ich trafić z bliska systematycznie cofając się w tunelu.

Powodzenia Yoho. Nie trać nerwów, kiedy jesteś w tunelu i słyszysz ten dźwięk jak metalowi biegną "tu tu tu tu tu...". Ja tutaj zawsze byłem osrany po same uszy.

[Yohokaru]

No dobra, wczoraj spokojnie uruchomiłem MoH: Underground. Idziemy do zamku eliminując przy tym kilku esesmańców. Wchodzimy na główny plac, zaczyna się walka po czym szybko idziemy do dwóch lokacji zabrać ładunki wybuchowe i Miecz Abrahama, którego odzyskanie było osobistą prośbą przełożonego Manon. Punkt strategiczny nr 1. Pierwsza "okrągła" lokacja i zejście do sejfu Himmlera, którego bronią dzielnie dwa rycerze. To delikatne spojrzenie w bok - jeszcze stoją (W tym czasie grałem na słuchawkach, dźwięk na maksa, klimat nie do opisania). Rodzą się zagadki, na ile możnaby sie do nich zbliżyć? Kucam i kilka strzałów z STG44 szybko ich eliminuje. Wysadzamy sejf, bierzemy papiery i wchodzimy na górę. Dalej już mamy starcia z esesmańcami od czasu do czasu z przerażeniem zaglądając do pomieszczeń strzeżonych przez rycerzy. No i nadchodzi kluczowa lokacja. Zejście do okrągłego stołu, kilka metrów za głównym placem. Plan następujący: Zwabić rycerzy na plac zamkowy i tam ich swobodnie eliminować. Zatem idziemy. Moment, w którym gra się przycina jest kluczowy. Zaczynam słyszeć z dala dźwięki kroków rycerzy. Nie wiem ilu ich biegnie. Odwracam się i rozpaczliwie udaje się na plac, słysząc nasilające się kroki. Dotarłem do placu. Oddalam się i kucam, gdzie po chwili pojawia się trzech gagatków. Jedna seria - Dwóch leży, trzeci próbuje mnie ciachać. Szybkie przeładowanie i desperackie strzały w nogi. Trzeci także padł. Odetchnąłem z ulgą i idę do wyjścia, gdzie nagle słyszę kolejne, wyraźnie pojedyńcze:

"tu tu tu tu tu..."

Kucam obok wejścia do końcowej sali, a ten biegnie na mnie z mieczem. Na szczęście kilka strzałów i go nie ma. I ta świadomość, że pozostało 10 nabojów w SMG... Tak jak Kraszu powiedział. Nie mam pojęcia co jest tak klimatycznego w tej misji, ale za każdym razem słysząc:

"tu tu tu tu tu..."

Serce biło mocniej...

[Draco]

Haha! Post pełen napięcia

[Yohokaru]

Ostatnio na PS1 pogrywam w dwie pozycje. Tego zaszczytu dostąpiły kolejno Black Dawn i GTA 2. Black Dawn odświeżam do recenzji, którą bardzo chciałbym napisać, a GTA 2 się napatoczyło przypadkiem, kiedy siostra poprosiła mnie o to, bym zainstalował tą grę na PSP.

Black Dawn to pozycja z gatunku gier w których sterujemy helikopterem. Twórcy przygotowali dla nas kilka operacji, w których to nasz Mohawk pełni główną rolę. Grę charakteryzuje mocno arcadowe podejście do sprawy, na mapach, choć są one niezbyt duże, ciągle coś się dzieje, ponieważ wrogie maszyny, czy to na lądzie czy w powietrzu, chcą nas dopać. System autocelowania rakietami (jedna z dostępnych broni) pomaga nam się rozprawiać z wrogimi pojazdami. Z tych zawsze będą wypadać ulepszenia do naszych broni lub paliwo, które zużywa się wprost proporcjonalnie do prędkości z jaką lecimy (są dwa rodzaje ulepszeń, kolejno czerwone i żółte), które będą zwiększać siłę rażenia naszych broni. Zadań w operacji zazwyczaj jest kilka, sprowadzają się one do niszczenia obiektów, pojazdów ale także do zbierania czarnych skrzynek bądź transportowania osób do bazy, za co dostajemy bonus w postaci dodatkowego zdrowia i paliwa. Gra sama w sobie nie jest długa, ale za to jest napakowana akcją po brzegi, przez co czas z nią spędzony, nie będzie w żaden sposób stracony.

Kolejną pozycją, którą zacząłem ogrywać, jest druga odsłona Grand Theft Auto. Charakterystyczny widok z lotu ptaka, niezbyt szczegółowa grafika są przysłaniane przez świetne misje oraz zależności pomiędzy trzema gangami rządzącymi w mieście (Zaibatsu, Loonies, Yakuza). Wykonując misje dla jednego, zmniejszamy sobie respekt u drugiego i tak dalej, i tak dalej. Mam tylko jedno pytanie dotyczące gry. Jak można tutaj zapisać postępy w rozgrywce na karcie pamięci, zawsze mnie to zastanawiało?