Seria Onimusha

[Kratos]

Zapoczątkowana w 2001 grą Onimusha: Warlords, a zakończona czwartą z kolei częścią o podtytule Dawn of Dreams w 2006 roku. Gra akcji osadzona co do zasady w historycznej, średniowiecznej Japonii dręczonej przez demony i inne stwory. Fabuła może się wydawać lekko dziwaczna, ale mi to zupełnie nie przeszkadzało. Każda z 4-ech części była wysoka oceniana przez recenzentów. Wyszły też 2 spin offy serii - bijatyka Onimusha Blade Warriors i taktyczne Onimusha Tactics.

Seria ma wiele wspólnego z dwoma innymi franczyzami Capcomu - Devil May Cry i Resident Evil, ale ku mojemu zaskoczeniu Dawn of Dreams z 2006 roku jest ostatnią jak do tej pory grą z serii i nic nie wskazuje na to, żeby miała się ona odrodzić. A szkoda, bo moim zdaniem po ograniu na razie ostatniej, genialnej części i rozpoczęciu "trójki" ma potencjał.

[Makaveli]

Zagłosowałem na Samurai's Destiny - część drugą serii.

Zdecydowanie najlepszy klimat. Przepiękne lokacje i świetna grafika, świetni bossowie i ogólnie postacie.

[Kratos]

Jako, że akurat jestem po całej serii to mogę coś niecoś konkretniejszego o niej powiedzieć. Jeżeli ktoś czytał moje ostatnie teksty to w zasadzie już wszystko wie, bo niczego nowego nie wymyśliłem.

Onimusha: Warlords - pierwsza część, która rzecz jasna miała najłatwiej, bo był element zaskoczenia i ten element bez dwóch zdań w moim przypadku zatrybił. Genialne intro, które przygotowuje nas na konkretną rzeźnię, jaka rozegra się w następnych 4-5 godzinach. Wybijanie kolejnych bestii dawało masę frajdę, a podbijanie następnych poziomów każdej z 3 powszechnych broni o różnej specyfice również dawało radę. Oczywiste wady to śmieszny przeciętny czas potrzebny na ukończenie tytułu i fabuła, która bardziej oklepana niż ratowanie księżniczki przez rycerza (samuraja) być nie mogła. Każdy, kto ma ochotę się zmierzyć z początkiem tej świetnej serii musi też mieć na uwadze fakt, że w tak dynamicznym tytule twórcy dali nam możliwość sterowania wyłącznie krzyżakiem, do czego po prostu trzeba się przyzwyczaić. Szok jest na początku, nie powiem, ale warto poświęcić chwilę i dać grze szansę. 8+/10

Onimusha 2: Samurai's Destiny - Po spektakularnym sukcesie jedynki pojawiła się druga część, która powstawała w pewnym momencie jednocześnie z tytułem otwierającym serię. Największy zawód to oczywiście w dalszym ciągu sterowanie krzyżakiem, co przy ostatnim bossie bardzo mnie rozsierdziło mimo, że przecież już byłem z tym faktem pogodzony! Fabuła znowuż była niezbyt zadowalająca, ale grę dalej określiłbym jako bardzo dobrą mimo, że najsłabszą w serii. Brak znaczących zmian względem poprzedniczki to jej główna wada, ale przeciwnikami miota się tak samo miodnie. Wprowadzono ciekawy patent ze złotem, za które mogliśmy kupić zbędne nam przedmioty, a które szło opylić innym, którzy w zależności od tego jaką mieli frajdę przy wręczaniu to tak się odwzajemniali. 8/10

Onimusha 3: Demon Siege - Capcom odpoczął 2 lata i tym razem zaserwował nam sequel z prawdziwego zdarzenia. Sterowanie analogiem, filmowa fabuła, tło w pełnym 3D i oczywiście Jean Reno. Co prawda wolałem sterować Japończykiem, bo wchodziłem we wrogów bardziej soczyście, ale i dojrzały Francuz dawał radę i nie mogę powiedzieć, że wciśnięto go na siłę. Był genialnym dodatkiem (chociaż w sumie poświęcono mu połowę gry) i jest przykładem jednego z najbardziej udanych wykorzystań (?) celebrytów w grach. Świetnym rozwiązaniem w swojej prostocie jest tryb Onimushy, czyli szału, po którego odpaleniu przez kilka sekund jesteśmy nieśmiertelni i znacznie potężniejsi. To było już w poprzedniej części, ale tym razem oddano nam do dyspozycji taki myk, że możemy go naładować do pełna i kiedy zginiemy to automatycznie się włączy i wróci nas do życia. Genialna sprawa w tak intensywnej grze, kiedy łatwo o zagapienie się i choćby dlatego, że w czasie ataku wroga nie można wejść do menu i się podleczyć. Na plus także kolorowe kamizelki z mega-mega przydatnymi właściwościami typu uleczanie zdrowia czy magii po pewnym czasie. 9/10

Onimusha: Dawn of Dreams - no i tego miało już nie być, ale jest i chwała za to Capcomowi. Największa, najdłuższa i najpiękniejsza część. 5 postaci, 130 broni i ponad 20 godzin intensywnej siekaniny. To musi robić wrażenie. Znalazło się kilka ułatwień typu po zgonie nie zaczynamy już gry od zapisu, a od początku lokacji, w której zginęliśmy, a i potężne oraz bardzo efektowne kontrataki robi się zdecydowanie łatwiej. Nie przeszkadza to jednak zbytnio, bo wciąż w pewnych momentach gra potrafi nas przycisnąć mimo, że przez większość czasu mamy aż 2 bohaterów do dyspozycji. Postarano się również o świetne czarne charaktery ze szczególnym wskazaniem na Mitsunariego. Ilość broni to lekka przesada, co wiąże się z nieustannym dylematem "dopakowywać czy czekać". Po raz pierwszy możemy prawie zawsze obracać kamerką, co również jak najbardziej na plus. 9 z małym plusem

Ogólnie kolejność od najlepszej do najgorszej widziałbym tak: Onimusha: Dawn of Dreams->Onimusha 3: Demon Siege->Onimusha: Warlords->Onimusha 2: Samurai's Destiny

Warto pamiętać o jednej rzeczy, jeżeli ktoś ma ochotę wziąć się z Onimushą na bary. Oszczędzajcie medykamenty, bo ile byście ich nie mieli to zawsze będzie za mało. W szczególności mam tutaj na myśli końcówkę każdej z tych gier, przez co nawet utknąłem w jednej z nich. W każdej części występuje też Dark Realm, czyli specjalna arena, gdzie można podbić czerwone orby, za które potem dopakujemy broń i również radziłbym jej nie olewać. Choć z drugiej strony spędzanie tam całych godzin mija się z celem, bo możecie potem mieć problem ze znalezieniem godnego przeciwnika w rozgrywce. Ale to tak na marginesie, bo to chyba większości nie grozi jako, że trzeba do tego sporej cierpliwości.