Bushido Blade 2

[ashin]

Istnieją gry, które wbijają się w naszą pamięć bardzo głęboko. Są to tak wybitne tytuły, że trudno o nich zapomnieć, a jeszcze cięższym zadaniem jest ich opisanie po latach. Trudno podchodzić do nich w sposób neutralny i mnie pewnie się to nie uda.
Jednak po kolei, swego czasu Komedyja założyła temat o SC3, gdzie wspominała o braku realistyczności w tej grze, jest to oczywiście zupełna abstrakcja biorąc pod uwagę, że to gra osadzona w świecie fantasty, jednak gdzieś echem obijało mi się to w głowie. Bronie. Realizm. Bronie. Realizm, aż w końcu dotarło do mnie bronie+realizm=Busido Blade 2. Świetny przedstawiciel bijatyk, który jest po pierwsze jednym z niewielu tego typu tytułów w którym walczymy broniami, ale dodatkowo stawia na wysoki realizm rozgrywki!
Gra została stworzona przez firmę SquareEnix, znaną z różnych tytułów i to już jest zapewnieniem jakości. Ta gra jest naprawdę genialna, jednak po kolei.



Ta gra naprawdę kiedyś zachwycała oprawą wizualną. Postacie są dopracowane, mają nałożone wiele elementów na siebie. Stroje są ładnie, twarze postaci również. Trudno coś zarzucić im pod tym kątem. Dodajmy jeszcze, że każda z nich jest naprawdę wyjątkowa, ma swoją specjalizacje w posługiwaniu się bronią, indywidualny głos i charakter. Ten zabieg pozwala nam się zżyć z nimi i identyfikować się z bohaterem gry. Cieszą oczywiście nie tylko postacie, ale również areny. Są bardzo ładne i pomysłowe, walczyć będziemy w japońskich Dojo, na ulicach miast, czy wyżynach. Wszystko jest dopracowane jak na możliwości naszego kochanego szaraka, jedynie zarzutem w tej kwestii może być niebo, jest czarne, szkoda bo ładna tekstura przydałaby się na nim nie ma co.



Pod kątem dźwiękowym, już można kręcić nosem. Oczywiście podczas przechodzenia story mode, każda postać ma swój indywidualny głos którym się posługuje i jest to wykonane moim zdaniem bardzo dobrze. Nie rani uszu i przyjemnie się tego słucha. Kolejną dobrze wykonaną kwestią są odgłosy uderzających o siebie ostrzy, czy okrzyki wydawane przez wojowników podczas wyprowadzania ciosu. Jestem z nich wielce zadowolony i żaden fan historyczny nie powinien mieć pod tym kątem zastrzeżeń. Miecze brzmią tak jak powinny. Jednak największym zarzutem z mojej strony pod kątem oprawy dźwiękowej, jest absolutny brak muzyki podczas starć. Prawdą jest, że często nie zdaje sobie sprawy, że leci takowa w tego typu grach, ale jednak przy chwili odpoczynku byłoby miło usłyszeć coś. Jednak ten zabieg jest zrozumiały ze względu na to ile trwają pojedynki w tej grze, ale o tym za chwilę.



Przejdźmy do klimatu w tej grze. Oczywiście jak możemy się domyśleć gra odbywa się w czasach średniowiecznej Japonii. Fani tego typu klimatów będą w siódmym niebie, zważając na to, że wszystkie użyte bronie w grze są autentyczne, to podnosi to adrenalinę u fanów historii Japonii. Postacie również są dopracowane i ładnie, oddają klimat tych czasów, można znaleźć nawet europejczyków, którzy w tamtych czasach nielicznie przebywali w Japonii. Wszystko ze sobą współgra. Dodatkowo mamy przedstawioną ciekawą fabułę, która dotyka rywalizacji pomiędzy dwoma klanami. Jej szczegóły poznacie z punktu widzenia pojedynczych członków wybranego klanu. Tak więc mamy możliwość poznać historię z punktu widzenia aż 18 postaci! W sumie jest ich 22 w tym po jednym klaunie dla każdego klanu.



Rozgrywka jak już wspominałem jest bardzo realistyczna. Pojedynek możemy zakończyć jednym ciosem! Tak więc rozgrywka opiera się na celnym wymierzaniu ciosów, unikach, oraz odbijaniu ciosów. Każda z postaci ma aż 3 style walki bronią, a jest ich aż 9. Każda z postaci ma oczywiście swój indywidualny styl i preferowany rodzaj broni. Nie każdy może dzierżyć dwie katany naraz, czy posługiwać się zwinnie włócznią. Tak więc warto przesiedzieć troszkę w opcji treningu. Za ataki odpowiadają dwa guziki, atak pionowy i poziomy, możemy je łączyć w serie. Są one efektowne i wygląda to naprawdę ładnie. Jak wspomniałem mamy do wyboru 9 broni. Każdą z nich walczy się inaczej i naprawdę czuć ciężar tych broni, ich siłę, oraz co ważne długość. Każda z nich jak mówiłem walczy się inaczej, ma swoje mocne strony jak i te słabe, nie zawsze warto upierać się przy jednym rodzaju broni, a walka z różnych odległości ujawni ich nowe zastosowania. Niektóre style w przypadku krótkiej katany dadzą nam możliwości podejścia z odległości jednym ciosem, bądź wyprowadzenia z bliska szybkiej serii. Jako ciekawostkę można dodać, że w grze występuje także broń palna.



Najbardziej charakterystyczną opcją rozgrywki jest walka w trybie pierwszej osoby. Co pozwoli nam na nowe doznania podczas realistycznej(wiem znów to podkreślam) rozgrywki. Walka Wtedy dodaje nam nowych wrażeń, a walka na trójwymiarowych arenach daje dużo możliwości taktycznych.


walka w trybie pierwszej osoby.

O tej grze można się rozpisywać bardzo długo, a nie chce was zanudzać. Przejdźmy więc do podsumowania. Śmiało można stwierdzić, iż ta gra jest świetnym symulatorem walki bronią białą. Emocjonujące pojedynki potrafią podnieść na kilka sekund podnieść niesamowicie adrenalinę. Oczywiście rozgrywka może wydłużyć się wraz z naszymi umiejętnościami, co podnosi żywotność gry. Sam pamiętam długie godziny spędzone przy niej. Każdy z moich kumpli miał ulubioną postać i pojedynki nigdy się nie nudziły. Testowanie każdej broni naszymi bohaterami, odnajdowanie tych którymi umiejętnie się posługuje to kwintesencja tej gry i sprawia dużo radości. Więc cóż mogę rzec na koniec… Nie grałeś? Kupuj! Ściągaj! Cokolwiek tylko ją zdobądź i graj, graj, graj… i graj.



Sry, za screeny w różnej wielkości, ale albo były bardzo duże, albo takie tycie i trudno było coś ładnego dobrać. Niestety musiałem dodać zdjęcie z logiem jakiegoś portalu, ale warto bo pokazuje opcję walki z pierwszej osoby,

Jak zawsze zachęcam do dyskusji o grze i recenzji. Każdy odzew jest dla mnie bardzo miły i zachęca do pisania kolejnych recenzji.

[Yohokaru]

ashinie nie tłumacz się, bo tekst świetny i screeny nie robią mi tutaj jakiegoś problemu. Za tydzień lub 2, jak będę miał stałe łącze, to skombinuje sobie każdą pozycje, którą opisałeś i solidnie ogram(zaraziutko jak przejdę Burnout Dominator), gdyż każda z nich po twoich wywodach intryguje i przyciąga. Pozdrawiam.

[ashin]

Dzięki to jeden z najmilszych komentarzy jakie przeczytałem pod recenzją naprawdę. Miło słyszeć, że kogoś zainteresowałeś grami które sam kochasz. To naprawdę dobra gra i mam nadzieje, że nieco przestarzała grafika nie przeszkodzi w pełnym i przyjemnym obcowaniu z tym tytułem, bo naprawdę warto.
Na necie są obrazy które mają nieco ponad 250mb, jednak dialogi podczas filmików są zripowane. Szkoda bo warto też poznać fabułę, pozwoli to nam zżycie się z bohaterami gry. Tak więc polecam, albo kupienie oryginalnej wersji, albo szperanie po pełny obraz płyty

[Kraszu]

Czy jest jakaś bijatykopodobna gra na psx, ps2 w którą nie grałeś? Zadziwiające, że gatunek Ci się nie znudził po ograniu tylu tytułów.

Ewidentnie z recki wynika, że gra strasznie Ci się podobała. Moim zdaniem to bardzo dobrze, bo nie lubię czytać tekstów wypranych z emocji. Tego typu gry, to raczej nie moje klimaty, ale z przyjemnością czytam kolejne twoje recenzje. Dzięki temu w jakimś stopniu już poszerzyłem horyzonty odnośnie bijatyk na PSX. Dobrze wiedzieć, że istnieje ciekawa alternatywa dla "Tekken 3".

[Yohokaru]

ashin poszperam do skutku, bo mam swe sprawdzone źródła na znalezienie nawet tych rzadszych tytułów. Ja na PSX znałem wcześniej trzy bijatyki. Tekken 3, Bloody Roar 2 no i Soul Edge. Aż ciężko sobie pomyśleć ile w wakacje bedzie tytułów do testowania z starszym kuzynem... Od małego ogrywałem raczej wyścigi, więc stąd ta palma dla Burnout. Teraz dopiero dzięki tobie mogę poznać coś nowego oprócz Tekkena, więc naprawdę czapki z głów. 14 marca - Yohokaru online, więc złoimy trochę tyłków xD.